شاعر نقاد فارسی

امروز ۲۷ آبان‌ماه، به روایتی سالمرگ جامی، شاعر و اندیشمند بزرگ ایرانی است. شاعری‌که خودش را نگهبان فرهنگ و اندیشه زمانه‌اش می‌دانست و کوشید میان ادبیات، موسیقی، منطق و تفسیر، پیوندی کم‌نظیر برقرار کند.

او در ۸۱۷ قمری در تربت‌جام به دنیا آمد، در نوجوانی به هرات رفت و در مدرسه نظامیه که در آن علوم متداول آن‌زمان تدریس می‌شد، پرورش یافت. جامی شاعری پُرکار بود و مجموعه‌های مهمی همچون «دیوان‌های سه‌گانه» و «هفت اورنگ» را خلق کرد که شامل شعرهای عاشقانه، اخلاقی، عرفانی و تعلیمی است.

مثنوی‌هایی چون «سلامان و ابسال»، «یوسف و زلیخا» و «سلسله‌الذهب»، او را در شمار آخرین قله‌های سنت کلاسیک شعر فارسی قرار داد و در نثر نیز با کتاب «بهارستان» که از گلستان سعدی الهام گرفته، به جایگاهی ممتاز در ادبیات فارسی رسید. گرچه بسیاری جامی را با شعرهای عاشقانه و عرفانی‌اش می‌شناسند، اما او دارای نگاه اجتماعی خاصی هم هست.

نگاه جامی به زنان و نقش و جایگاه آنها نیز بسیار پیشروانه بود. بااین‌‌حال آنچه نام‌اش را ماندگار کرد، تلفیق هم‌زمان دانش، عرفان و هنر در آثاری بود که هنوز الهام‌بخش شاخه‌های مختلف ادبی و فکری‌اند. این شاعر پرآوازه در سال ۸۹۸ قمری در سن 81 سالگی در هرات درگذشت. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید