اروپا در دام واشنگتن: بازیگر یا بازیچه در سیاست‌های آمریکا؟
در حالی که اروپا ادعای استقلال عمل دارد، نشست اخیر ناتو نشان داد کشورهای اروپایی همچنان مجبور به پذیرش خواسته‌های تحمیلی آمریکا هستند.پیش‌بینی ده سال پیش رهبر انقلاب درباره عواقب دنباله‌روی اروپا از آمریکا امروز به واقعیتی تلخ تبدیل شده که هزینه‌های سیاسی و اقتصادی سنگینی برای اتحادیه اروپا داشته است.
به گزارش هم میهن آنلاین و به نقل از تسنیم، درست در زمانی که کشورهای اروپایی به بازی ضد ایرانی خود در زمین واشنگتن و تل آویو ادامه می‌دهند، ترامپ همچنان به استثمار این کشورهای پرادعا در جنگ تعرفه‌ای و امنیتی می‌پردازد.
اخیراً در نشست سران ناتو در لاهه ،دولت آمریکا خواسته های خود مبنی بر افزایش هزینه‌های مشترک و جمعی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی را به 28 کشور اروپایی عضو این پیمان تحمیل کرد.
ماجرا به این نقطه ختم نمی شود! "اورزولا فن در لاین" رئیس کمیسیون اروپایی دستیابی به توافق تجاری با ایالات متحده آمریکا تا ضرب الاجل تعیین شده توسط رئیس جمهور این کشور را با توجه به شرایط موجود بعید دانسته و از آمادگی اروپا برای اقدامات متقابل علیه واشنگتن خبر داده است.
اروپاییان به "ذلت در برابر آمریکا"معتاد شده اند. این در حالیست که پیروی از سیاست های آمریکا نتیجه‌ای جز افزایش تصاعدی و روزانه هزینه های اقتصادی، استراتژیک، سیاسی و اعتباری برای اتحادیه اروپا به همراه نیاورده است.
حدود ده سال قبل رهبر معظم و حکیم انقلاب اسلامی در دیدار رئیس جمهور اتریش که به تهران سفر کرده بود به نکته قابل تاملی در خصوص مناسبات برخی کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا اشاره فرموده و دنباله روی این کشورها از واشنگتن را غیر منطقی و بی مبنا دانستند. معظم له تاکید کردند که بازی اتحادیه اروپا در زمین آمریکا هزینه زیادی برای این مجموعه داشته است.
اکنون نتیجه ذلت اروپاییان در برابر آمریکا را مشاهده می کنیم: جایی که کاخ سفید به سادگی آنها را زیر سلطه و فرمان خود قرار داده و حتی در این مسیر حاضر به دادن امتیازات حداقلی به کشورهای متحد خود در نظام بین الملل نیست!
باج گیری از اروپا تبدیل به یک عرف رایج در سیاست خارجی آمریکا و رژیم صهیونیستی شده و سران اروپایی بر خلاف ادعای مضحکانه خود مبنی بر "استقلال عمل در مناسبات جهانی" حقیرانه به خواسته های واشنگتن و تل آویو تن می‌دهند.
دلیل اصلی خشم شهروندان اروپایی از اتحادیه اروپا مشخص است؛ قبل از زمانی که در تاریخ هفتم فوریه سال 1992 میلادی پیمان ماستریخت یا همان پیمان اتحادیه اروپا بین سران 12 کشور عضو جامعه اقتصادی اروپا منعقد شد، اروپاییان بر اساس قرائت و تفسیر رئالیستی خاصی که نسبت به مقوله قدرت داشتند، خود را موظف به بازی در زمین ایالات متحده آمریکا می‌دانستند اما پس از انعقاد این پیمان، اروپاییان از فرصت به وجود آمده در مسیر استقلال از آن سوی آتلانتیک استفاده نکرده و کماکان خود را به مثابه مهره های بازی آمریکا و رژیم صهیونیستی در نظام بین الملل تعریف کردند.
نتیجه این "ذلت خودخواسته اروپاییان" همان چیزی است که امروز مشاهده می کنیم:مجموعه ای منفور و از هم گسیخته که حتی در مقابل شهروندان خود نیز مصداقی برای اثبات استقلال و خودباوری ندارد! عواقب و تبعات این رویکرد اروپاییان روز به روز بیشتر خود را نشان می‌دهد.
