پس از تاکید مسعود پزشکیان درباره نامگذاری «کابینه وفاق ملی» به یکباره بحث داغ محافل سیاسی و رسانهای روی این گزاره معطوف و متمرکز شد و از تریبونهای مختلف تا کاربران متفاوت هرکسی از ظن خود یار «وفاق ملی» شد و پیرامون حدود و ثغور، مزایا و معایب، اولویتها و ضرورتهای آن به تشریح و تبیین مواضع پرداخته و کار به جایی رسیده است که بسیاری دولت چهاردهم را «دولت وفاق ملی» خوانده و مهمترین راهبرد حاکمیت و قوای سهگانه را اهتمام بر این مسیر در چشمانداز پیشرو عنوان میکنند.