پس از تاکید مسعود پزشکیان درباره نامگذاری «کابینه وفاق ملی» به یکباره بحث داغ محافل سیاسی و رسانه‌ای روی این گزاره معطوف و متمرکز شد و از تریبون‌های مختلف تا کاربران متفاوت هرکسی از ظن خود یار «وفاق ملی» شد و پیرامون حدود و ثغور، مزایا و معایب، اولویت‌ها و ضرورت‌های آن به تشریح و تبیین مواضع پرداخته و کار به جایی رسیده است که بسیاری دولت چهاردهم را «دولت وفاق ملی» خوانده و مهمترین راهبرد حاکمیت و قوای سه‌گانه را اهتمام بر این مسیر در چشم‌انداز پیش‌رو عنوان می‌کنند.
پیرو سخنان مسعود پزشکیان در جلسه رای اعتماد به وزرای کابینه، که به شکلی کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه به شکل علنی از مشورت با رهبری و نظر مساعد ایشان پیرامون برخی وزرای معرفی‌شده، سخن گفته شد، منتقدان دولت مدعی هزینه‌کرد از رهبری برای اخذ رأی اعتماد برای وزرای دولت شدند و به انتقاد از رئیس‌جمهوری پرداخته و بعضاً او را متهم به خلاف‌گویی کردند.
ادبیات فارسی مملو از نکات نغز و عبارات دل‌انگیزی است که به موجزترین شکل ممکن و با لطیف‌ترین تعابیر، معنا و مفاهیمی که گنجایش چندین و چند کتاب دارد در خود نهانده و به مخاطب عرضه می‌کند؛ از آن جمله است:«هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.»
کار دشمن، دشمنی است. این مَثَل قدیمی اما ساده و همگانی‌فهم در عبارتی موجز و کوتاه از غرض و مرض، خباثت و مخالفت و کارویژه همیشگی دشمن در کارشکنی و تخریب، صدمه و آسیب به منافع ملی سخن می‌گوید اما چرایی و علت تبلور دشمنی و قصد و هدف و نیت آن در شیوه، موقعیت و ظرف زمانی و مکانی ابراز آن است که نمودار می‌شود.
بررسی ساخت یک‌ساله مدارس در مناطق محروم
وعده‌های نشدنیدر واکنش به نامه فائزه هاشمی از زندان:
اول رواداری، دوم تساهل
