طی روزهای اخیر لیستهای انتخاباتی اصولگرایان یکی بعد از دیگری رونمایی شده است؛ لیستهایی که نقطه اشتراکات آنها گاهی زیاد و گاهی حداقلی بوده است.
طی روزهای اخیر لیستهای انتخاباتی اصولگرایان یکی بعد از دیگری رونمایی شده است؛ لیستهایی که نقطه اشتراکات آنها گاهی زیاد و گاهی حداقلی بوده است.
اینطور به نظر میرسد که شکاف بین اصولگرایان هر روز عمیقتر و نمایانتر میشود و جریانهای مختلف اصولگرایی با رمز «ولایتمداری» دست به اقداماتی میزنند که حتی رهبری را هم مجبور به واکنش و دادن توصیه و تذکر میکند.
کمتر از یک ماه دیگر دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم در تهران برای رقابت بر سر نیمی از کرسیها در اردیبهشتماه برگزار خواهد شد. در انتخاباتی که فضای رقابتی کاملاً به نفع اصولگرایان بود، اما اختلاف میان آنها باعث شد تا در نهایت نه همه اعضای یک لیست واحد از سوی طرفداران آنها انتخاب شود و نه تکلیف ۳۰ نماینده در دور اول مشخص شود.
مجتبی شاکری، دبیرکل جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی در گفتوگو با هممیهن درباره رقابت داخلی اصولگرایان در مرحله دوم انتخابات مجلس در تهران توضیحاتی داده است که در ادامه میخوانید.
عباس سلیمینمین، تحلیلگر سیاسی اصولگرا گفت: کیفیت تندروها توسط دیگران دنبال نخواهد شد و قطعاً نمیتوانند تحرکات رادیکالشان را دنبال کنند. همچنین باید بدانیم که این پایداری، پایداری چند سال پیش نیست. یعنی جبهه پایداری عنان خودش را در اختیار چند چهره تندرو و جنجالی نخواهد گذاشت.
فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: قاطبه اصلاحطلبان عمدتا مشارکتی در انتخابات نداشتند. نه لیست دادند و نه توصیهای به ثبتنام کردند. بنای اصلاحطلبان این بود که کنار اکثریت خاموش قرار بگیرند. سیدمحمد خاتمی به عنوان رهبر اصلاحات هم در بیانیه خود همین رویکرد را مطرح کرد.
سال ۱۳۹۰، پس از خانهنشینی ۱۱روزه محمود احمدینژاد، رئیس دولت وقت، از دل همان دولت، گروهی به نام جبهه پایداری اعلام موجودیت میکند که در ابتدای کار محمدتقی مصباحیزدی را بهعنوان پدر معنوی خود معرفی کرده و با در پیش گرفتن مسیری، سعی میکند از بدنه اصولگرایان سنتی جدا شده و خود را بهعنوان قطبی جدید در سیاست ایران معرفی کند. اگر پیش از این در صحنه سیاست ایران اصلاحطلب و اصولگرا به رقابت میپرداختند؛ جبهه پایداری با اعلام موجودیت و عملکرد خود سعی کرد این دوقطبی را بر هم زده و با ویژگیهای…