یاور شعر کُردی

۲۸ مردادماه ۱۴۰۱، یکی از یاوران شعر فارسی در سبک هندی درگذشت؛ کیومرث عباسی‌قصری. قصری که همین نام را برای تخلص خود انتخاب کرده بود، ۲۲ آبان‌ماه ۱۳۲۰ در قصرشیرین استان کرمانشاه، دیده به جهان گشود و با اینکه در زندگی‌اش مسیرهای گوناگونی از تحصیل در رشته علوم قضایی تا خدمت به‌عنوان افسر پلیس را پیمود، تا واپسین دم زندگی‌اش، ایمان و باورش به شعر را رها نکرد؛‌ شاعری دوزبانه که هم در زبان فارسی طبع‌آزمایی کرد، هم در زبان کُردی، و هر دو را به قله‌های درخشان رساند.

قصری را از پیشگامان برجسته‌ سبک هندی در غزل معاصر می‌دانند؛ شاعری که با تکیه بر میراث صائب تبریزی، راهی روشن برای درک و لذت‌بردن از شعر پیچیده‌ بیدل دهلوی هموار کرد. قصری، اشعاری با مضامین غنایی، عاشقانه و بیان احساساتی ازقبیل حسرت، رنج، شادی و غم‌های انسانی می‌سرود و به جنگ و روزگار انسانی نیز توجه داشت، اما بیش از هرچیز به ارادتش به زبان کُردی شناخته می‌شود. او با مجموعه‌هایی چون «حسن ختام»، «زمزمه‌ نارونی» و «شیرین شاره‌گی قصر» دغدغه‌مندی خود را برای احیای گویش کلهری به نمایش گذاشت و کلمات در حال فراموشی این زبان را زندگی دوباره بخشید.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید