روایتی مهم از خطر فرونشست در ایران
سخنگوی سازمان مدیریت بحران کشور با اشاره به آغاز پدیده فرونشست از اوایل دهه ۱۳۵۰، گفت: تمرکز جمعیت به سمت شهرها، تغییر اقلیم، کم‌بارشی و خشکسالی‌های مکرر و افزایش برداشت آب‌های زیرزمینی از عوامل تشدید این پدیده در سال‌های اخیر بوده است.
به گزارش هم‌میهن آنلاین و به نقل از خبرگزاری ایسنا، حسین ظفری با بیان اینکه در قانون مدیریت بحران کشور به موضوع فرونشست به عنوان پیامد برداشت بی‌رویه و بد مصرف کردن آب اشاره شده است، افزود: نیاز به تغییر حکمرانی آب وجود دارد و وزارت نیرو در این زمینه اقداماتی انجام داده است. همچنین وظایف و تکالیف دستگاه‌ها در قانون و برنامه کاهش خطر مصوب سال ۱۴۰۰ مشخص شده است.
وی از جمله این وظایف را مدیریت منابع آبی توسط وزارت نیرو، تغییر الگوی کشت توسط وزارت جهاد کشاورزی و تدوین مقررات ساخت‌وساز برای سازه‌های حیاتی توسط وزارت راه و شهرسازی و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی عنوان کرد.
سخنگوی سازمان مدیریت بحران کشور با اشاره به اینکه ۲۵۴ پهنه و دشت کشور تحت تأثیر فرونشست قرار دارند، گفت: اغلب استان‌های کشور درگیر این پدیده هستند و میزان فرونشست در نقاط مختلف بین ۲ تا ۱۸ سانتی‌متر متغیر است. همچنین بیشترین فرونشست در استان کرمان، بخش‌هایی از خراسان رضوی و استان تهران رخ داده است.
ظفری با بیان اینکه فرونشست به دو شکل اتفاق میوفتد، توضیح داد: در برخی مناطق کل دشت به طور یکنواخت پایین می‌رود و علائم سطحی دیده نمی‌شود، اما در برخی مناطق با فرونشست نامتقارن نیز آثار آن روی سطح زمین قابل مشاهده است و این پدیده به صورت مستمر ارزیابی و پایش می‌شود.
سخنگوی مدیریت بحران کشور درباره مناطق پرخطر تهران در فرونشست زمین گفت: جنوب، جنوب غرب و جنوب شرق تهران و همچنین مناطق جنوبی استان تهران بیشترین خطر فرونشست را دارند.
وی با تأکید بر نقش برنامه ملی کاهش خطرات مصوب سال ۱۴۰۰ در تعیین وظایف دستگاه‌ها، افزود: حدود ۱۶ دستگاه از وزارت علوم تا سایر وزارتخانه‌ها در این حوزه مأموریت دارند. سال گذشته نیز موضوع فرونشست در دستور کار ستاد ملی مدیریت بحران و شورای عالی نقشه‌برداری کشور با حضور رئیس‌جمهور قرار گرفت و وظایف، بودجه و اعتبارات با محوریت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور مشخص شد.
ظفری در پایان با اشاره به برنامه‌های عملیاتی سازمان مدیریت بحران در فرونشست زمین، گفت: بخشی از اقدامات معطوف به پیشگیری از مصرف بی‌رویه آب و مدیریت منابع است و بخشی نیز به اصلاح قوانین، مقررات و شیوه‌های ساخت و نگهداری سازه‌ها و تأسیسات حیاتی در مناطق درگیر اختصاص دارد. همچنین اصل مأموریت ما نظارت، پیگیری و مطالبه‌گری از دستگاه‌های مسئول است.
