«تا قبل از ۲۳ آذر، آقای پزشکیان تکلیف قانون عفاف و حجاب را مشخص می‌کند و اجازه نمی‌دهد این قانون ابلاغ و اجرا شود.» معصومه ابتکار، معاون پیشین امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری این جمله را با اطمینان می‌گوید.
اعظم قدیری، خواهر منصوره قدیری، خبرنگار ایرنا که به‌تازگی به دست همسرش کشته شد، وقتی می‌خواهد از روز واقعه بگوید، بغضش را می‌خورد و به جایش خشم می‌نشانَد.
عده‌ای فکر می‌کنند با پند و اندرز و کارهای اخلاقی می‌توان به صلح رسید؛ اما واقعیت می‌گوید که اینگونه نیست.
۲۱:۴۸ دقیقه شامگاه ۲۱ آبان‌ماه، ششمین سال از زلزله کرمانشاه تمام شد و زندگی برای ۶۲۰ نفر در همان شب به پایان رسید، اما هزاران نفر دیگر به بازماندگان آن شب هولناک تبدیل شدند و بحران‌های پنهان برای آنها کم‌کم آغاز شد؛ بحران‌هایی که درست در میان جریان امدادرسانی شکل گرفت و تا امروز ادامه دارد.
همین چندروز پیش غلامعلی محمدی، رئیس سازمان زندانها گفت که ۳/۶ درصد از جمعیت کنونی زندانیان کشور را زنان تشکیل میدهند؛ او باز هم نگفت که چه تعداد از زنان زندانی با بچه‌هایشان حبس می‌گذرانند.
۲۱ سپتامبر، روز جهانی صلح، امسال در شرایطی پیچیده از راه رسید؛ در روزهایی که جنگ اسرائیل و حماس و لبنان، هرلحظه وارد مرحله جدید و شگفت‌آوری می‌شود و در بعضی کشورهای دیگر هم ناآرامی‌های داخلی، خواب را از چشم‌های دوستداران صلح داخلی و جهانی دزدیده است. در ایران هم حالا گفتن از صلح و امیدواری به رسیدن به آن، کمی سخت‌تر از قبل شده؛ این از آمارهای جرم و جنایت، اعدام‌ها، بعضی برخوردها با فعالان مدنی و... پیداست. برای بررسی همین وضعیت هم بود که فعالان مدنی، انسان‌شناسان و کارشناسان حقوقی و علوم سیاسی به همت انجمن مادران صلح ایران، دور هم جمع شدند تا از آنچه در ایران و موانع بر سر راه رسیدن به صلح وجود دارد، بگویند.
۹۲ درصد ایرانیان به وضعیت فعلی ایران معترضند؛ این خلاصه بخش «مسائل و آسیب‌های اجتماعی» موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان است که داده‌هایش آبان‌ماه سال ۱۴۰۲ جمع‌آوری و حالا به یکی از مهمترین پیمایش‌ها درباره وضعیت جامعه ایران تبدیل شده است.
مادر نفس، به پنج مرجع قضایی و انتظامی علیه تیم مامورانی که آنروز او و دوستش را با خشونت بازداشت کردند و به پایگاه امنیت اخلاقی گیشا بردند، شکایت کرده؛ به دادسرای نظامی، بازرسی ناجا، حفاظت اطلاعات فراجا، بازرسی فراجا و بازرسی کل ناجا. نتیجه شکایات هنوز مشخص نیست اما خانم عباسی همین چندروز پیش متوجه شده که حالا پرونده از دادسرای نظامی خارج و به بازرسی فاتب رفته است.
دیروز بالاخره طلسم شکست و بعد از سال‌ها و در صورت اخذ رای اعتماد؛ برای دومینبار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، یک زن به وزارت می‌رسد؛ آن هم بعد از آنکه زنان اصلاحطلب در این باره ناامید شده بودند و میگفتند، تلاشها در این باره چندان نتیجه نداده است. حالا تکلیف معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری که به زهرا بهروزآذر سپرده شده، مشخص شده و چشم‌ها برای موافقت یا مخالفت با وزیر شدن فرزانه صادق، وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی، به مجلس است؛ مجلسی که معصومه ابتکار، رئیس پیشین سازمان محیط‌زیست و معاون پیشین امور زنان رئیس‌جمهوری در دولت دوم حسن روحانی در گفت‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید آنقدر با دولت مسعود پزشکیان زاویه دارد که ممکن است با این گزینه مخالف باشد. ابتکار در این گفت‌وگو از مطالبات انباشته زنان و اولویت‌های معاونت جدید زنان گفت و اینکه چطور لوایح اصلاحی در حوزه زنان روی زمین مانده و وقت آن است که از خاک‌خوردن نجات پیدا کنند. او گفت که خود و همسرش از سال ۷۵ تجربه درگیری با ماموران گشت حجاب را داشته‌اند و همسرش از ماموران این گشت کتک خورده و حالا بعد از سال‌ها دیگر وقت آن است که این گشت‌ها از خیابان‌های ایران برچیده شوند تا زنان بیش از این احساس ناامنی و ناامیدی نکنند.
پس از حدود یک ماه بحث و نظر و جلسه برای انتخاب معاون امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری، قرعه به نام زهرا بهروزآذر افتاد؛ دیروز و در اعلامی رسمی از سوی مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری.
