حال ایران خوب نیست. حال منطقه خوب نیست، حال جهان خوب نیست؛ قانون، قانون جنگل است و شیر که نه! این روزها کفتارها، سلاطین همداستان و همدستان جنگل‌اند تا با افروختن آتش جنگ که از ریشه همین جنگل است، تن دنیا را زخمی کنند و به نیش بکشند و خون از چنگال و دهان بی‌رحم‌شان بچکد.
رستم و سهراب، همچنین تراژدی ساده‌اندیشی سهراب‌های ارزشمند و بی‌تجربه همه دوران‌هاست که آرزوهای بزرگ دارند و خیالاتی خام در سر می‌پزند و در شتاب‌آهنگ جوانی می‌خواهند ره صدساله را یک‌شبه بروند.
سهم قابل تاملی از کمال و زیبایی و ارزشمندی شاهنامه، مرهون اعتدال فردوسی است که در هیچ مقوله ای افراط نمی کند؛ نه در لفظ و معنا ، نه در تقدیس انسان ها ؛ نه در تبعیض نژادی و جنسیتی. برتری در شاهنامه، تنها به واسطه برتری صفات انسانی است . از این روست که در شاهنامه ما انسان کامل نداریم؛ بلکه سخن از انسان کامل‌تر است؛ برای همین است که هیچ‌کس عاری از لغزش و خطا نیست. نه رستمی که ابرپهلوان شاهنامه است؛ نه اسفندیار، که نماینده دین است.
یک مَثَل انگلیسی می گوید: «اشتباه یک پزشک زیر خاک دفن می شود. اشتباه یک مهندس، روی خاک سقوط می کند؛ اما اشتباه یک معلم روی خاک راه می رود و جهانی را به فنا می‌کشد.»
سریال «پایتخت» به‌واسطه طنز دلنشین، بازی خوب بازیگران و نقد برخی از مسائل فرهنگی و اجتماعی مثل چشم و هم‌چشمی، طمع، تحقیر و تخریب دیگران، پدرسالاری و حتی «فرزند ذکورسالاری»، همچنین فرهنگ‌سازی در زمینه‌های مختلف ازجمله آموزه‌هایی چون رعایت شأن انسان‌ها در هر جایگاهی، حمایتگری، کمک‌گرفتن از روان‌شناسان در هنگام بروز مشکلات، رعایت حریم خانواده، سرپرستی کودکان بی‌سرپرست، تا مسائل به‌ظاهر پیش‌پاافتاده‌ای چون استفاده خصوصی از سرویس بهداشتی خصوصی و... با اقبال و استقبال خوبی روبه‌رو شد.
