پیمان سعدآباد

دولت‌های امضاکننده این پیمان، متعهد شدند که از مداخله در امور داخلی یکدیگر خودداری کنند و مرزهای مشترک را محترم بشمارند. همچنین این کشورها متعهد شدند از هرگونه تجاوز نسبت به خطوط مرزی یکدیگر خودداری کرده و از تشکیل جمعیت‌ها و گروه‌هایی که هدف آن‌ها اختلال در صلح در میان کشورهای هم‌جوار و هم‌‌پیمان است، جلوگیری کنند.

پیمان سعدآباد هم از لحاظ مادی و هم از نظر سیاسی به زیان دولت ایران و به‌نفع کشورهای ترکیه، افغانستان و عراق بود‌، زیرا قسمتی از ارتفاعات آرارات که دارای موقعیت سوق‌الجیشی مهمی بود‌ به ترکیه واگذار شد.

در تعیین خط مرزی ایران و عراق نیز رضا‌شاه منابع نفتی غرب ایران و نصف شط‌العرب را که طبق اصول و مقررات بین‌المللی خط تالوگ است به عراق واگذار کرد تا از بابت عبور کشتی‌های نفتکش از آبادان، ایران مبالغی به دولت عراق تحت‌الحمایه انگلیس بپردازد.