در ادبیات نظامی جهان، اصطلاحی وجود دارد به نام «شوک گلوله»؛ شوکی نه‌فقط از برخورد فیزیکی گلوله، که از صدای شلیک، از وحشت پیش از اصابت؛ لرزشی که مغز را پیش از بدن هدف می‌‌گیرد، گوش را از درون می‌‌خراشد و صدایش تا سال‌ها تمام نمی‌شود. ما در ایران به قربانیان این شوک، «موجی» می‌‌گوییم
در روزهایی که پایتخت زیر سایه انفجارها و دود فرو رفته بود، خبرنگاران و عکاسان خبری شاید بیش از همیشه خود را در حصار دیدند؛ نه‌فقط حصار جنگ، بلکه دیواری از ممنوعیت و سانسور. امیر خلوصی، عکاس خبری خبرگزاری ایسنا، یکی از معدود افرادی است که در بحبوحه جنگ تهران توانست اندک تصاویری از واقعیت را ثبت کند
یکی از خشونت‌بارترین رهبران نظامی جهان، بنیامین نتانیاهو، با استناد به‌نام مهسا امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی»، تلاش می‌کند حمله خود به ایران را با رنگ و بوی عدالت‌خواهی توجیه و «حقوق زنان» را به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به جنگ و اشغال تبدیل کند
از یک خوابگاه دخترانه فقط یک‌نفر زنده ماند
حدود ۱۰ پیکر، بی‌نام و بی‌چهره، تکه‌وپاره زیر تلی از خاک، آهن و سنگ درهم‌آمیخته بودند؛ مجتبی، آتش‌نشان ۳۸ ساله، خودش این‌ها را به چشم دیده بود؛ دیده بود که دیگر چیزی از آن تنها باقی نمانده، جز سه نوجوان که هنوز می‌شد شناسایی‌شان کرد.
یک درخت، مهری را نجات داد. آن شب که انفجار، اتاق خواب خانه مهری و مجید را در شب سالگرد ازدواجشان، در مجتمع ارکیده شهرآرا تهران خراب و آن ها را از پنجره به بیرون پرت کرد، یک درخت دست به کار شد؛ شاخه‌هایش زیر کتف دررفته مهری و دور جنین چهارماهه‌اش حلقه زدند و آن‌ها را تا صبح، میان آسمان و زمین، بی‌صدا در آغوش کشیدند. همان درختی که درست زیر سایه‌اش، پیکر بی‌جان مجید آرام گرفته بود.
از چندماه پیش بسیاری از زنان افغان به کارزاری با نام «رژلب سرخ» پیوسته‌اند تا به مقاومت‌شان هرچند نمادین ادامه دهند. زنان افغان تصاویر خود را با هشتگ #Redforafghanwomen در پلتفرم‌های اینستاگرام، فیسبوک و شبکه X به اشتراک گذاشتند که در آن‌ها درحال زدن رژلب قرمز روی لب‌های‌شان‌اند.
من در زندان مسئول پخش روزنامه بودم. صبح‌‌ها ساعت ۱۰ می‌‌رفتم دم آن پنجره کوچک که ما را از زندانبان‌‌ها جدا می‌‌کرد تا روزنامههای اعتماد و اطلاعات را -که تنها روزنامههای بند نسوان اوین بودند- تحویل بگیرم، ببرم توی بند و پخش‌شان کنم. می‌‌گفتم: «روزنامه، روزنامه دارم، خبرای داغ، خبرای تازه.» و هر چند‌روز یک‌بار، جمله یا کلمه‌ای به آن اضافه می‌‌کردم.
دادن مکملهای کلسیم، آهن، اسید فولیک و مولتیویتامین که طبق طرح مکمل یاری وزارت بهداشت باید از یک ماه پیش از زایمان تا چهار ماه بعد از آن به زنان باردار مناطق محروم داده شود، قطع شده است
هنوز سه‌ماه از شروع سال ۲۰۲۵ نگذشته و وضعیت برای افرادی که در کشورهای بحران‌زده زندگی می‌کنند به‌ویژه زنان، نه‌تنها نسبت به سال پیش میلادی بهتر نشده بلکه بحرانی‌تر هم شده است.
