مشکل اسرائیل این است که عملیاتش در جنوب لبنان را احتمالاً نمیتواند بدون دریافت سیگنال واضح حمایتی از سوی آمریکا آغاز کند و بعید است که دولت آمریکا قبل از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری در ماه نوامبر چنین سیگنالی به اسرائیل ارسال کند.
به طور کلی ایران در ماه‌های آینده متوجه خواهد شد که بازدهی روابطش با روسیه نهتنها ناچیز است بلکه بیش از آنکه سود معناداری برایش داشته باشد، بیشتر مایه‌ی دردسر است. واقعیت این است که روسیه تضعیف شده و درگیر تبعات حملهاش به اوکراین است و احتمالاً وابستگی بیشتری به کمک نظامی ایران پیدا خواهد کرد و این مسئله میتواند گرهای در روابط ایران و روسیه ایجاد کند؛ درست همانطور که مواضع دو طرف در خصوص قفقاز دچار پیچیدگی شده است.
قطر به‌رغم برخورداری از حمایت آمریکا و همکاری‌هایش با اسرائیل، سیاستی پرمخاطره را در پیش گرفته است چراکه این سیاست موجب خواهد شد کشورهایی نظیر عربستان سعودی و امارات متحده عربی که به لحاظ اقتصادی قدرت بیشتری نسبت به قطر دارند، مسیر دشمنی با قطر را به شدت و حدت بیشتری در پیش بگیرند. سیاست‌خارجی بلندپروازانه قطر موجب تهدید منافع کشورهای همسایه می‌شود و قطر را با این کشورها در موضع اختلاف و خصومت قرار می‌دهد.
روند مربوط به مذاکرات صلح آذربایجان و ارمنستان با پیشرفت‌هایی همراه بوده اما اختلاف‌نظر میان دو طرف در خصوص برخی موضوعات کلیدی مانع از این خواهد شد که طرفین طی ماه‌های آینده به توافق برسند و در نتیجه چشم‌انداز تنش ناگهانی نظامی، محتمل به نظر می‌رسد.
ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه روز ۱۸ آگوست به آذربایجان سفر کرد. این اولین بار نبود که پوتین به آذربایجان سفر می‌کرد اما اهمیت این سفر این بود که درست در میانه اولین تهاجم زمینی به خاک روسیه از زمان جنگ جهانی دوم انجام شد. یعنی پوتین در این موقعیت خاص، باز هم آنقدر برای این سفر اهمیت قائل بود که انجامش داد. ممکن است بشود خیلی از صفات را به پوتین نسبت داد اما مسلماً نمی‌توان گفت که پوتین سیاست‌مداری است که شرایط را درک نمی‌کند و به تحولات بی‌توجه است. بنابراین می‌شود گفت که سفر پوتین به باکو؛ آن‌هم در این شرایط خاص که روسیه در مرزهای خود درگیر تهاجم زمینی اوکراین است، ممکن است نشان از یک استراتژی گسترده‌تر روسیه برای مدیریت بحرانی باشد که از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی مدام به روسیه ضربه زده است.
اسرائیل اعلام کرد که در حمله‌ای به یک خودرو در جنوب لبنان، خلیل‌المقدح، یکی از فرماندهان شاخه نظامی فتح را ترور کرده‌است. اسرائیل ادعا می‌کند که المقدح با سپاه پاسداران همکاری نزدیک داشته و در ورود اسلحه و پول به کرانه باختری نقش داشته‌است. مسلماً این اقدام اسرائیل، روابط فتح با تل‌آویو را تیره خواهد کرد. کما اینکه یکی از مقامات فتح، اسرائیل را به تلاش برای برافروختن یک جنگ منطقه‌ای متهم کرده است.
اگر این جنگ صورت بگیرد، موازنه قوا در منطقه را تعیین خواهد کرد. اگر اسرائیل بتواند خسارات سنگینی به حزب‌الله و شرکای آن در سوریه وارد کند، میتواند دستاوردهای ایران را در منطقه تضعیف کند. در نتیجهی این تحول، ممکن است اسلامگرایان سنی در سوریه نیز بار دیگر دست به شورش بزنند و چنانچه این اتفاق رخ دهد، بار دیگر حکومت سوریه و شبهنظامیان متحد آن، با یک شورش داخلی مواجه خواهند شد.مهمتر از همه، ترکیه نیز که در حال حاضر مسیر نفوذش در شامات توسط ایران مسدود شده و کُردهای سوریه را یک تهدید می‌دانند، ممکن است از این وضعیت سوءاستفاده کرده و سعی کند موقعیت استراتژیک خود را در جناح جنوبی خود تقویت کند. از دیدگاه کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس، این داینامیک یک کابوس به تمام معنا است چراکه ممکن است حوثی‌های یمن که به ایران نزدیک هستند را نیز فعال کند.
