وقتی روابط اقتصادی و سیاسی شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا تا این حد توسعه پیدا می‌کند، مواضع سیاسی آنها هم نزدیک می‌شود. ما نباید این موضع‌گیری‌ها را اینگونه تعبیر کنیم که اروپایی‌ها نمی‌خواهند با ایران کار کنند، بلکه باید به دنبال اشکالات و موانعی بگردیم که باعث شده‌است روابط ما با اروپا تا این حد دچار تنش شود.
چهار متغیر ادعای کمک تسلیحاتی ایران به روسیه، ناآرامی‌های پاییز ۱۴۰۱، توقف مذاکرات هسته‌ای و جنگ جاری در خاورمیانه اثر منفی زیادی بر روابط ایران و اروپا بر جا گذاشته‌است.
امروز اگر وضعیت روابط خارجی ما به جایی رسیده‌است که موضع‌گیری‌های اروپا در قبال ما در برخی موارد حتی از آمریکا نیز تندتر است، به این دلیل است که ما در مورد جنگ روسیه و اوکراین نتوانسته‌ایم آثار مترتب بر تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های خودمان را درست ارزیابی کنیم.
عراقچی در جریان دیدار با همتای ترکیه‌ای خود، نسبت به وضعیت منطقه هشدار داد و گفت: «احتمال بروز جنگ در منطقه احتمال جدی است و هیچ‌کس در منطقه به جز رژیم صهیونیستی از این وضعیت سود نمی‌برد.»
قاسم محبعلی، دیپلمات بازنشسته و مدیرکل اسبق خاورمیانه وزارت امور خارجه در گفتوگو با هم‌میهن گفت: «ارکان محور مقاومت تا زمانی که در همراهی با ایران، منافع خودشان حفظ شود، به آن پایبند هستند و با تهران همراهی می‌کنند اما زمانی که منافع‌شان با ایران همراستا نباشد، طبیعی است که این همراهی وجود نخواهد داشت».
حسن بهشتی‌پور، تحلیلگر مسائل بین‌الملل در گفتوگو با هم‌میهن گفت: «واقعیت این است که فعالیت هسته‌ای ایران زیر نظر بازرسان آژانس است و فعالیت ایران موضوع غیرشفافی نیست. بنابراین مطرح کردن موضوعات مرتبط با ساخت سلاح هسته‌ای جز اینکه آب به آسیاب دستگاه تبلیغاتی دشمنان علیه ایران بریزد، نتیجه دیگری ندارد».
ایران باید در کنار عربستان سعودی و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس پرچم‌دار چنین جنبشی باشند. زمان زیادی است که وقت آن رسیده که از «محور مقاومت» به سمت «محور سازندگی و صلح» حرکت کرد.
به‌رغم تماس‌های جاری میان ایران و آمریکا اشتباه است اگر تصور کنیم که وضعیت جاری در منطقه و پیام‌هایی که رد و بدل می‌شود به معنای فرصتی مناسب برای همکاری میان دو کشور تلقی می‌شود، بلکه در واقع ایران و آمریکا به موازات یکدیگر در حال تلاش برای اجتناب از یک جنگ فراگیر منطقه‌ای هستند.
از بهار پارسال تا به امروز، از فضایی که تعامل میان ایران و آمریکا در جریان بود و این فضا وجود داشت که تهران و واشنگتن به سمت کاهش تنش میل کنند، به فضایی وارد شده‌ایم که هر روز تنش‌ها رو به افزایش است و چشم‌انداز روشنی برای تعامل میان دو طرف وجود ندارد.
گفتوگو کردن مهم‌ترین گام در جهت کاهش تنش در منطقه است. دو طرف باید پیام‌های یکدیگر را جدی بگیرند. خیلی وقت‌ها طرف‌های درگیر خطوط قرمز طرف مقابل را به درستی درک نمی‌کنند و آن را بلوف سیاسی تصور می‌کنند، درحالی‌که خیلی وقت‌ها ممکن است این پیام‌ها کاملاً صریح و واقعی باشند. جدی گرفتن خطوط قرمز طرف‌های مقابل اهمیت بسیار زیادی برای مهار تنش و جلوگیری از گسترش درگیری دارد.
