حمایت نسرین ستوده از فائزه هاشمی

در بخشی از نامه وی آمده است:«درخرداد ۱۳۹۰ [...] این بند تشکیل شد. چقدر ما یکدیگر را به رفتار توأم با آرامش و مدارا دعوت می‌کردیم... در جمع ۳۰ نفره  آن روزها مدام تکرار می‌کردیم که ما تمرین دموکراسی می‌کنیم. چیزی که همه شهروندان ایرانی به آن نیاز دارند. اما برخی از افرادی هم که امروزه فضای بند زنان را به آستانه‌ی عدم تحمل رسانده‌اند، متعلق به برخی از جریانات... بوده‌اند و فقط فائزه هاشمی هدف این حملات نبوده است.

به یاد دارم شب عید ۱۳۹۸ بود. حکم سنگین علیه یکی از اعضای بند زنان صادر شده بود و طبعاً در بیرون از زندان با واکنش‌های خبری همراه شده بود. یکی از دوستان چپ وسط بند فریاد‌های گوشخراش می‌کشید که او دروغ می‌گوید و با دروغ‌هایش سیاست را به کثافت کشانده است. طبق یک تقسیم کاری هم، دوست دیگری که اتفاقاً چپ نبود، به خارج از زندان اعلام کرده بود که آن عضو بند که به حبس سنگین محکوم شده بود، دروغ می‌گوید. او به مصاحبه‌ی قاضی استناد کرده بود که مدعی بود در آن پرونده حکم سبک‌تری صادر کرده است. این‌ها شرایط را برای یک زندانی در داخل، و خانواده‌اش در خارج از زندان به جهنمی بدتر از حکم سنگین تبدیل می‌کند. این‌ها را برای محافظت از حقیقت می‌گویم.»

در ادامه نامه آمده است:«[فائزه هاشمی] حالا از فضای بند زنان زندان اوین انتقاد کرده است. ممکن است برخی فرصت‌طلبان از نقد او سوءاستفاده کنند. اما این نامه می‌تواند نقد خودمان از خودمان باشد و کارکرد آزادی بیان همین است. دوستان، اگر اختلافات‌مان را حل کنیم، با قدرت بیشتری به مبارزه علیه اعدام ادامه می‌دهیم، وگرنه ساکت کردن صدای مخالفان، میراثی است که از استبداد آسیایی به ما رسیده است و بیش از هر چیز قدرت ادامه حیات دارد.»