تحسین جنایات جنگی به جای دورنمای صلح

میشل شهاده : سخنرانی ترامپ در مقابل کنست اسرائیل افشا کرد که «فرآیند صلح» واشنگتن دقیقاً به چه معنا است: صلح بدون برابری، همزیستی بدون استقلال و سکوت به جای عدالت. این سخنرانی یک رئیس‌جمهور آمریکا بود که برای محبوب‌ترین رژیم پادگانی‌اش سخنرانی می‌کرد و ساخت «خاورمیانه جدید» روی مخروبه‌های غزه و گورهای کودکانش را جشن می‌گرفت. با این حال خاورمیانه جدید فراتر از یک شعار است.

این عبارت یک پیام رمزی است که مخاطب‌های متعددی دارد. برای جهان عرب اظهارات ترامپ به معنای مطالبه بازآرایی نظم خاورمیانه تحت نظارت ایالات متحده و تحت مدیریت اسرائیل است. در چشم‌انداز ترامپ کشورهای عربی در همبستگی با فلسطین شناخته‌نمی‌شوند، بلکه در همکاری امنیتی و وابستگی به واشنگتن و عادی‌سازی با اسرائیل تعریف می‌شوند. برای ایران هم پیام به همین اندازه روشن بود: پنجره توافق هنوز باز است اما صرفاً با شرایط تحمیلی آمریکا. ورود مجدد به اقتصاد جهانی تنها به قیمت عقب‌نشینی و رها کردن محور مقاومت که چالشی در مقابل سلطه آمریکا و اسرائیل است رخ خواهد داد.

برای چین و روسیه، ورود ترامپ به قدس به معنای علامت زدن سرزمین بود و به این معنا بود که آمریکا هنوز خاورمیانه را تخت قیمومیت خود می‌داند. معنایش این بود که مسیرهای انرژی، آب‌راه‌ها و توافق‌های بازسازی تحت کنترل غرب باقی خواهد ماند. سخنرانی او نه‌تنها وعده به اسرائیل، بلکه هشداری به مسکو و چین برای دور ماندن از حوزه نفوذ واشنگتن بود. همین پیام در اجلاس شرم‌الشیخ مصر هم تکرار شد. مهمانان این نشست نشان می‌داد که هدف آن صلح نیست، بلکه ایجاد ائتلاف جهانی برای حفظ اقتدار آمریکا است.

این نشست افتتاحیه یک معماری جدید کنترل بود که برای حفظ منافع امپریالیستی آمریکا و مقابله با قدرت گرفتن چین طراحی شده‌بود. سخنرانی کنست و اجلاس شرم‌الشیخ دو صحنه از یک فیلم بودند که قرار بود سلطه آمریکا را در جهانی نشان دهد که به شکل روزافزونی در مقابل واشنگتن مقاومت می‌کند. اما تاریخ به ندرت آنجا که امپراتورها می‌خواهند پایان می‌پذیرد.

در رسانه‌های عربی این سخنرانی نمایشی از تکبر آمریکا پس از دو سال تامین مالی و تسلیحاتی نسل‌کشی در غزه تلقی شد. ستون‌نویسان به اشارات مذهبی ترامپ برای توجیه خشونت نسل‌کشی اسرائیل در غزه و تلاش‌های گسترده‌تر او برای تقویت تفوق اسرائیل، بی‌اثر کردن مقاومت فلسطینی و تسریع عادی‌سازی اشاره کردند. علاوه بر این لاف‌زنی‌های ترامپ در خصوص سلاح‌های آمریکایی به عنوان شاهدی بر این تلقی شد که آمریکا قصد دارد صلح را از طریق زور غالب کند. در غرب و به‌ویژه در آمریکا، برخی مسائل تغییر کرده‌است. تصاویر رنج و انسانیت‌زدایی از فلسطینیان که در رسانه‌های غربی منتشر شد، دستاوردهای دهه‌ها پروپاگاندا را از بین برد.

نظرسنجی‌ها به شکل روزافزونی نمایانگر تغییر گسترده در دیدگاه شهروندان آمریکا نسبت به اسرائیل هستند. کلمه فلسطین حالا در سراسر شهرها و پردیس‌های دانشگاهی آمریکا با شجاعتی که در نسل‌های متوالی دیده نشده‌بود، به کار می‌رود. از دانشجو و هنرمند تا روحانی و کارگر، تعداد بسیار بیشتری از شهروندان آنچه را که دولت آمریکا تکذیب می‌کند، به رسمیت می‌شناسند: آپارتاید را نمی‌توان به جای دموکراسی غالب کرد و اشغالگری را نمی‌توان در قالب دفاع مشروع جا زد. نمایش سلطه‌گری ترامپ، تنها باعث عمیق‌تر شدن این ادراک در میان شهروندان شد. هر بار که او کارزار امحای فلسطین توسط اسرائیل را با عنوان پیروزی یاد کرد، باعث شد که دنیا یک بار دیگر با آنچه نابود شده‌است و هنوز محو نشده‌است مواجه شود. تکبر او به شاهد ما و بی‌تفاوتی‌اش به شعار ما تبدیل شد.

جنبش هوادار فلسطین در غرب همچنان با سرکوب و ناسزا مواجه است، اما آنچه به دست آورده‌است دیگر به عقب بر نمی‌گردد: مشروعیت، دیده شدن و بعد از دو سال پخش مستقیم نسل‌کشی، نسلی که دیگر نمی‌تواند چشم بردارد. سخنرانی کنست به عنوان آنچه عیان کرد در یادها خواهد ماند: لحظه‌ای که زبان صلح، پرده از زبان قدرت برداشت. از خاکستر غزه، اردوگاه‌های لبنان و تبعید تا شیکاگو و لندن، صدای ما باقی می‌ماند. صدای ما حقیقتی را عیان می‌کند که هیچ دولتی نمی‌تواند غیرقانونی اعلام کند، هیچ پارلمانی نمی‌تواند خاموش کند و هیچ تبلیغاتی نمی‌تواند سرکوب کند. ما می‌مانیم. ما حرف می‌زنیم و تاریخ (تاریخ واقعی) با ما راهپیمایی می‌کند.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید