۱۰۰ شماره برای شما نوشتیم

100 روز از انتشار روزنامه هم‌میهن گذشت. تمام سعی و تلاش‌مان این بود که روزنامه‌ای خواندنی و آگاهی‌بخش منتشر کنیم. هر چند قضاوت با مخاطب است؛ البته اگر مخاطب از میان همه دل‌نگرانی‌ها، فرصتی برای خواندن ما به‌دست آورد. اما باورمان این است که در این دنیای به هم‌پیوسته، شناخت از تحولات جهان، ضروری است. انسان فعلی در عرصه عمل یک انسان جهان‌وطنی است. جدا افتادن از رخدادها و تحولات جهان و به‌خصوص منطقه‌ای که در آن واقع شده‌ایم برای شهروند ایرانی نه شایسته و نه ممکن است. واقعیات جهان پیرامون، چه بخواهیم و چه نخواهیم، همچوم آوار بر سرمان خراب می‌شوند. زمانی گفته می‌شد که سیاست‌خارجی هر کشوری، ادامه سیاست داخلی آن کشور است. اما به نظر می‌رسد که در دنیای امروز، به‌خصوص در خاورمیانه، حتی سیاست داخلی را نیز نمی‌توان بدون توجه به رخدادها و تحولات قطب‌های قدرت در همسایگی و دنیای پیرامون، طرح‌ریزی کرد. چراکه افکار عمومی ملت‌ها نگاه جهانی به خود گرفته است و مدام در حال مقایسه است و به همین اندازه نیز مطالبات‌اش گوناگون و گسترده‌تر می‌شود. از این منظر، کشوری که بدون توجه به تحولات پیرامونی و تحولات در توازن قوای قدرت‌های بزرگ در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، در دایره‌ای بسته به طرح‌ریزی سیاست داخلی خود بپردازد، در واقع ناکارآمدی را تئوریزه کرده است و در بهترین حالت به‌کشوری نظیر کره‌شمالی تبدیل می‌شود.

ما در صفحه دیپلماسی، در این 100 روز تلاش کرده‌ایم که دریچه‌ای به دنیای پیرامون ایران و اثرگذاری قطب‌های مختلف قدرت بر پارامترهای سیاسی و اقتصادی ایران به روی شما بگشاییم. ایران در شرایط فعلی در چند حوزه درگیر رقابت قدرت‌ها است. در منطقه قفقاز با تنشی روبه‌رو است که اگر برای مهار آن اندیشه‌ای نورزد، به از دست رفتن منافع ژئوپولیتیکی و صنعت حمل و نقل انرژی ایران منجر خواهد شد. در خاورمیانه، ایران تنش با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس را تجربه می‌کند و این تنش با وجود توافق آبراهام و عادی‌سازی روابط برخی کشورهای عربی با اسرائیل، تشدید شده است. در عرصه فرامنطقه‌ای، به‌سرانجام نرسیدن برجام و باز شدن پای ایران به غائله اوکراین، تنش در روابط ایران و غرب را تشدید کرده است. همه آنچه ذکر شد، تاثیر مستقیم بر زندگی روزمره و عادی شهروندان ایرانی دارد. از این جهت است که آگاهی یافتن از رخدادهای جهانی، در این دوره و زمانه، نیاز روزمره هر فردی است.

تلاش ما در این صد روز این بوده که این شناخت را از طریق گفت‌وگو با دیپلمات‌های صاحب‌نظر، گزارش و یادداشت‌های خبرنگاران روزنامه، ترجمه مقالات و یادداشت‌های تحلیل‌گران مطرح که مقالات‌شان در نشریه‌های معتبر بین‌المللی به چاپ می‌رسد و دنبال کردن موضوعات به روش تحلیل و دور شدن از خبررسانی صرف در بسته‌های واحد و شکیل به خواننده عرضه کنیم. چنین کاری با توجه به وضعیت روزنامه‌نگاری در ایران و اقتصاد بیمار مطبوعات، کاری دشوار، هم برای مدیران ارشد روزنامه و هم برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران روزنامه «هم‌میهن» است. به جرات می‌توانم بگویم که این نخستین بار است در روزنامه‌ای کار می‌کنم که وقتی وارد تحریریه‌اش می‌شوید، همه سرها پائین است و همه افراد مشغول به کار. تاکید مدیریت روزنامه برای کار تولیدی و پرهیز از کپی‌کاری، پرورش سوژه و پوشش دادن زوایای مختلف هر سوژه موجب شده که حجم کار زیاد شود. البته همه روزنامه‌نگاران روزنامه «هم‌میهن» با انگیزه این روند کاری را پی می‌گیرند.

خلاف مروت است که در پایان این نوشتار یادی از الهه محمدی، خبرنگار سرویس اجتماعی روزنامه نکنم که نزدیک به دو ماه است در بازداشت به سر می‌برد. به اعتقاد ما روزنامه‌نگاران هم‌میهن که هر روز در تحریریه روزنامه با الهه وقت می‌گذراندیم، الهه روزنامه‌نگاری مسئول و شجاع است که صرفا وظیفه‌ حرفه‌ای خود را با مسئولیت و به‌شکلی حرفه‌ای به انجام رسانده است. امید به آزادی هر چه سریع‌تر او داریم.