پلیس خوب یا پلیس بد؟ مسئله این است

هر زمان که موعد مذاکرات هسته‌ای می‌رسد، بعضی اصطلاحات و تئوری‌ها طرفدار پیدا می‌کنند و البته نوعی مسابقه نیز برای به کار بردن آن‌ها به وجود می‌آید. چماق و هویج، بازدارندگی هسته‌ای، راستی‌آزمایی، اعتمادسازی، دست برتر و گاهی نیز پلیس خوب و بد.

موارد ابتدایی زیاد استفاده شدند اما پلیس خوب و پلیس بد کمتر دست‌خورده شده است. این تئوری برای عموم مردم آشناتر است. چون در بسیاری از فیلم‌های پلیسی به‌خصوص فیلم‌های هالیوودی آن را دیده‌اند و برخی نیز تجربه‌اش کردند.

ابتدا یک پلیس بد وارد می‌شود و متهم را حسابی تحت فشار می‌گذارد. بعد پلیس مهربان می‌آید و در همان فضایی که برای متهم ایجاد شده، از در دیگری وارد می‌شود و در نهایت می‌تواند آنچه می‌خواهد را به دست بیاورد.

اخیراً این موضوع در فضای سیاسی کشور شنیده می‌شود که در جریان مذاکرات فعلی، بازی پلیس خوب و پلیس بد جریان دارد. به‌طور مشخص، محمدباقر قالیباف رئیس مجلس روز ۹ اردیبهشت در نطق پیش از دستور خود گفت: «نخست‌وزیر جنایتکار رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند تا به خیال خود مذاکرات در جریان را بر هم زند و به نظر می‌رسد حنای او دیگر برای سیاستمداران جهان و حتی دوستان این رژیم رنگی ندارد.»

او در بخش دیگری گفت: «ما این مواضع را صرفاً لفاظی کم‌ارزش برای تاثیرگذاری بر روند مذاکرات غیرمستقیم بین ایران و آمریکا می‌دانیم و آن را جدی نمی‌گیریم، اما نسبت به یک مسئله تردید نداریم که اگر روزی حتی درصدی از این لفاظی‌ها هم جنبه عملی پیدا کند، رژیم صهیونی بدون اجازه‌ی آمریکا دست به هیچ ماجراجویی و حماقتی نمی‌زند. بنابراین برای اینکه دشمن دچار خطای محاسباتی نشود روشن اعلام می‌کنیم که مردم ایران فریب بازی قدیمی پلیس خوب و پلیس بد را نمی‌خورند و همانطور که قبلاً نیز تصریح کرده‌ایم هر تعرضی به کشور عزیزمان ایران، به معنی آتش زدن بشکه باروت است که کل منطقه را منفجر خواهد کرد و همه پایگاه‌های آمریکا در کشور‌های منطقه را در معرض پاسخ ایران قرار خواهد داد و این کشور‌ها نیز هزینه ماجراجویی رژیم صهیونیستی را خواهند داد.»

برداشت من این است که آقای رئیس مجلس، اسرائیل را پلیس بد و آمریکا را پلیس خوب فرض می‌کند. علاوه بر این، چند وقت پیش کیهان نوشت که ترامپ نقش پلیس بد را به اروپا سپرده است.

حال اینکه جریان مذکور در دور پیشین مذاکرات هسته‌ای معتقد بود که اروپا پلیس خوب است. شاید در دوره مذاکرات برجام می‌شد این تحلیل را ارائه کرد. چون علاوه بر این که اجماع جهانی علیه ایران وجود داشت و کشور تحت تحریم‌های شورای امنیت بود، طرف غربی تقریباً به طور کامل در یک تیم قرار داشتند.

اما امروز و در جریان مذاکرات فعلی میان ایران و آمریکا، غرب بیش از پیش درگیر مشکلات درونی خود است. اولین اصل برای بازی پلیس خوب و پلیس بد این است که دو طرف در یک تیم باشند و متهم نیز این بازی را باور کند.

در حال حاضر، در خصوص آمریکا و اروپا، بودن در یک تیم وجود ندارد و جمهوری اسلامی نیز این بازی را باور نمی‌‌کند. یک پله بالاتر، اروپایی‌ها به خاطر بیرون بودن از بازی در تلاش هستند که روند شکل‌گرفته را تخریب کنند.

علاوه بر اینکه درگیری‌های خود را با آمریکای ترامپ به خصوص در موضوع تعرفه‌های تجاری و مسئله امنیتی ناشی از بحران روسیه – اوکراین دارند، پلیس خوب و پلیس بد بازی را شکل می‌دهند که به نتیجه مطلوب خود برسند و منافع‌شان را از نتیجه بردارند. اما مسیری که اروپا در پیش گرفته، بیشتر شبیه از بین بردن نتیجه است. 

در مورد اسرائیل نیز تحلیل شرایط متفاوت است اما همین فضا را به‌طور کلی باید در نظر گرفت. اگر همان برداشت از صحبت‌های رئیس مجلس را معیار بگیریم، باز هم جمهوری اسلامی از شر پلیس بد (اسرائیل) به پلیس خوب (ایالات متحده) پناه نمی‌برد. بلکه در حال حاضر به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی در تلاش است که جلوی بروز بحران را بگیرد و در این مسیر محتاطانه قدم بردارد.

در قالب این بازی، آمریکا و اسرائیل هر دو پلیس بد هستند. یکی فعلاً ابزار ترور و خرابکاری را به سبک دوران پیشین در دست دارد و دیگری تحریم، فشار حداکثری و چراغ سبز برای اقدامات بحران‌زایی که منطقه را درگیر جنگ خواهد کرد.

دستگاه دیپلماسی تلاش می‌کند که در چنین وضعیتی، کشور را از وسط میدان مین با تمام پلیس‌های بدی که با آن‌ها طرف است، عبور دهد. اروپا، اسرائیل و آمریکا هر سه پلیس‌ها بد هستند.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید