همکاری دفاعی اروپا و کره جنوبی
با تداوم تهاجم روسیه که امنیت شرق و شمال اروپا را برهم زده است، هیچ کشوری به اندازه کره‌جنوبی نمی‌تواند با این وضعیت همدلی کند.
با تداوم تهاجم روسیه که امنیت شرق و شمال اروپا را برهم زده است، هیچ کشوری به اندازه کره‌جنوبی نمی‌تواند با این وضعیت همدلی کند. سئول که در برابر همسایه‌ای مسلح به سلاح هسته‌ای و در آن‌سوی یکی از نظامی‌ترین مرزهای جهان قرار دارد، سال‌هاست بر راهبردی دوگانه تکیه کرده است: تقویت بازدارندگی در داخل و ایجاد شرکای راهبردی در خارج. بااین‌حال، در سال‌های اخیر پویاترین شراکت‌های کره‌جنوبی نه در آسیا یا آن‌سوی اقیانوس آرام، بلکه در اروپا، به‌ویژه با لهستان و چند کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا شکل گرفته است.
ریشه‌های این رابطه در حال تحول به اوایل دهه ۱۹۹۰ بازمی‌گردد، زمانی که دموکراتیزه‌شدن کره‌جنوبی با تعمیق همگرایی اروپا هم‌زمان شد. این همکاری در ابتدا بر تجارت متمرکز بود و سپس به شراکتی راهبردی گسترش یافت که اوج آن امضای مشارکت امنیتی و دفاعی اتحادیه اروپا–کره‌جنوبی بود.
این مرحله تازه با وخامت چشمگیر محیط امنیتی جهانی هم‌زمان شد: اروپا با ادامه تهاجم روسیه به اوکراین روبه‌رو بود و کره‌جنوبی نیز زیر فشارهای اقتصادی و امنیتی آمریکا و در عین‌حال تهدید فزاینده هسته‌ای شدن کره‌شمالی قرار داشت. در این چشم‌انداز در حال تغییر، اروپا و کره جنوبی هر دو در صدد تنوع‌بخشی به شراکت‌ها و تقویت تاب‌آوری از طریق همکاری عمل‌گرایانه بودند.
تهاجم روسیه به اوکراین رهبران اروپایی را با معضلی دیرینه روبه‌رو کرد: حمایت از کی‌یف نیازمند منابع مالی و مادی بود که بسیاری از دولت‌ها پس از دهه‌ها کاهش بودجه دفاعی دیگر در اختیار نداشتند. حتی با افزایش بودجه، دولت‌های اروپایی به‌سرعت دریافتند که زیرساخت صنعتی آن‌ها توان تأمین سریع سامانه‌های جدید را ندارد. ظرفیت محدود تولید، شکنندگی زنجیره تأمین و کمبود نیروی کار ماهر مانع پاسخ‌گویی به نیازهای فوری عملیاتی شده است. این وضعیت در را به‌روی تأمین‌کنندگان جایگزین گشود.
هرچند آمریکا همچنان شریک اصلی دفاعی اروپاست، اما کره‌جنوبی نیز به‌عنوان گزینه‌ای معتبر و چابک برخاسته است. مهم‌ترین نقطه ورود آن لهستان بود؛ کشوری که از سال ۲۰۲۲ مجموعه‌ای از قراردادهای بزرگ را با سئول امضا کرده است. این قراردادها با توافق‌نامه‌های همکاری صنعتی، ازجمله تولید و نگهداری محلی سامانه‌ها همراه بود و لهستان را به مرکز منطقه‌ای تولید دفاعی کره‌جنوبی در اروپا تبدیل کرد. چند عامل در جهش اخیر صادرات تسلیحات کره‌جنوبی به اروپا نقش داشت که مهم‌ترین آن، فوریت پر کردن شکاف‌های حیاتی در توان دفاعی است. لهستان در خط مقدم افزایش بودجه دفاعی اروپا قرار دارد.
ورشو علاوه‌بر تأکید بر بازدارندگی قاطع در برابر روسیه، به دنبال خودکفایی در تولید دفاعی است. بااین‌حال، ظرفیت صنعتی داخلی‌اش برای برآورده‌کردن نیازهای کوتاه‌مدت کافی نبوده و آن را مجبور کرده است به تأمین‌کنندگان خارجی با توان تحویل سریع و تمایل به تولید بومی روی آورد.
کره‌جنوبی پیش از ۲۰۲۲ نیز شریک آشنای لهستان بود. بنابراین هنگامی‌که لهستان تصمیم گرفت مدرن‌سازی ارتش را شتاب دهد، سئول به دو دلیل انتخابی منطقی بود: توان تحویل سریع و آمادگی برای همکاری بلندمدت در تولید مشترک. سرعت تحویل تجهیزات کره‌جنوبی چشمگیر بوده است.
اما موفقیت کره‌جنوبی تنها به دلیل سرعت تحویل نیست؛ بلکه بر سازگاری طراحی و مقرون‌به‌صرفه‌بودن آن نیز تکیه دارد. سئول به‌طور نظام‌مند استانداردهای ناتو را در سامانه‌های خود به‌کار گرفته است و همین امر، صادرات به کشورهای غربی را تسهیل کرده است. به علاوه، سامانه‌های دفاعی کره‌جنوبی معمولاً بسیار ارزان‌تر از نمونه‌های آمریکایی یا اروپایی است و همین امر آن‌ها را در مناقصات حساس به هزینه، رقابتی‌تر می‌کند.
تولیدکنندگان تسلیحاتی کره‌جنوبی نیز شرایط سخاوتمندانه‌ای برای مشارکت صنعتی، از جمله مونتاژ محلی و انتقال فناوری دارند؛ امری که برای کشورهایی مانند لهستان که در پی توسعه ظرفیت صنعتی است، بسیار جذاب است. این رویکرد منعطف در تضاد با مدل‌های سخت‌گیرانه‌تر برخی تولیدکنندگان اروپایی است و به افزایش اعتبار سئول به‌عنوان تأمین‌کننده‌ای راهبردی، و نه صرفاً یک منبع موقت تجهیزات، منجر شده‌است.
گسترش روابط دفاعی با کره‌جنوبی از منظر سیاسی نیز مزایایی دارد. همکاری با شریکی غیرعضو ناتو و از جغرافیایی دور مانند کره‌جنوبی، خطر اندکی در خصوص رقابت درون‌ائتلافی به دنبال دارد. در عین حال همکاری میان دموکراسی‌های دو منطقه را تقویت می‌کند و با تلاش‌های گسترده‌تر اروپا برای تنوع‌بخشیدن به شراکت‌های راهبردی فراتر از ترانس‌آتلانتیک همسو است.
