چهار دلیل برای ماندن هیلی

رأی‌گیری نیوهمپشایر که تمام شد، فهم عمومی بر این شد که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، نامزدی جمهوری‌خواهان را خواهد برد و آنچه مدت‌ها انتظارش می‌رفت، یعنی تکرار رقابتش با بایدن را خواهد داشت. این فهم عمومی براساس مجموعه‌ای از حقایق محکم است. نه‌تنها هیلی نیوهمپشایر را نبرد، حتی به فاصله ۱۰ درصدی ترامپ هم نرسید. ایستگاه بعدی او کارولینای جنوبی است، ایالتی که لی اَتْواتِر، استراتژیست درگذشته جمهوری‌خواه، آن‌ها را تبدیل به یک دیوار محافظ برای رونالد ریگان یا هر محافظه‌کاری کرد که جمهوری‌خواهان شمال کنارش می‌زنند. به‌علاوه این ایالت خود هیلی است و در عین حال او ۳۰ درصد از ترامپ عقب است. باختن بد است. باختن در خانه بدتر. سیستم رقابت‌ها در بسیاری ایالت‌های «سه‌شنبه بزرگ» در گام بعدی هم به‌گونه‌ای است که در رقابتی دونفره، احتمالاً ترامپ آرای نمایندگی بالایی جمع کند. در مقابل این وضعیت، سوال بزرگ این است: چرا هیلی در رقابت مانده است؟

او شب انتخابات نیوهمپشایر تصمیم گرفت زود سخنرانی کند، شکست را بپذیرد و سخنرانی روراست و از ته دلی درباره برنامه‌اش برای ادامه راه داشته باشد. آن‌طور که او به جمعیت یادآوری کرد، «نیوهمپشایر ایالت اول است، نه آخر.» البته، یک ماه کامل تا رقابت بعدی در کارولینای جنوبی فرصت باقی است و ممکن است او بعد از کمی تأمل، نظرش را عوض کند. در عین حال، این‌ها چند دلیل محتمل برای ماندن او هستند.

پول: هنوز نمی‌دانیم هیلی چقدر پول در صندوق کارزارش دارد اما پاییز، چند جمهوری‌خواه با جیب‌های پر، مثل برادران کاک، حامی او شدند. سه‌شنبه بزرگ با ایالت‌های بزرگی مثل کالیفرنیا و تگزاس، بسیار پرخرج است، اما ممکن است هیلی بر این باور باشد که بودجه کافی برای نبرد دارد. در ماه آینده او خواهد دید که همچنان پول‌ها می‌رسند یا حامیانش مردد می‌شوند و کنار می‌کشند.

تردیدها پیش روی ترامپ: در ماه‌های قبل از مجمع عمومی حزب، ممکن است ترامپ در یک یا چند اتهام مجرم شناخته شود. سخت بتوان پیش‌بینی کرد که پایگاه رأی وفادار او چطور واکنش نشان خواهند داد. تا اینجای کار اقامه دعوا علیه ترامپ فقط منجر به این شده که آن‌ها وفادارتر شوند و دلیلی برای این تصور نیست که محکومیت، نظرشان را عوض خواهد کرد. با این حال، محکومیت، قطعاً در راستای انتقاد هیلی از او مبنی بر این خواهد بود که ترامپ، کاندیدای آشوب است و ممکن است او تصور کند در چنین شرایطی، او آخرین کسی خواهد بود که هنوز در میدان است.

احتمال شکست سنگین‌تر ترامپ در انتخابات عمومی، نسبت به ۲۰۲۰: این باعث می‌شود هیلی به کاندیدای «دیدید گفتم» تبدیل شود و راه را برای او باز می‌کند که تغییر نسلی و رهبر حزب جمهوری‌خواه پساترامپ باشد تا به این ترتیب او را آماده کاندیداتوری در ۲۰۲۸ کند. رقابت برای کسب نامزدی یکی از احزاب اصلی، فرایندی سخت و طاقت‌فرساست؛ اما هیلی تازه ۵۲ سال دارد و با سابقه یک کارزار، کاندیدای قدرتمندی در ۲۰۲۸ خواهد بود.

ترامپ ممکن است انتخابات عمومی را ببرد: ممکن است ترامپ ریاست‌جمهوری پرهرج‌ومرج دوره اولش را تکرار کند، ممکن است سازماندهی‌شده‌تر و مؤثرتر از کار دربیاید و ممکن است هر دو اتفاق بیفتد. احتمالاً مهم نخواهد بود، از آنجا که قانون اساسی، ریاست‌جمهوری را به دو دوره محدود می‌کند و او در هر حال نخواهد توانست دوباره شرکت کند. به این ترتیب ممکن است هیلی دوباره پیشتاز رقابت ۲۰۲۸ باشد.

اما این احتمال هم هست که ماندن در رقابت ممکن است برعکس به ضرر هیلی تمام شود. ممکن است نتیجه او در نیوهمپشایر، اوج او بوده باشد و نتایج خجالت‌آور در ادامه راه به چشم‌انداز آینده او ضربه می‌زند. ضمن اینکه ممکن است او غضب طرفداران ترامپ را به خود جلب کند، کسانی که ممکن است مثل خود ترامپ، بابت ماندن در رقابت بسیار از او عصبانی باشند. به هر حال، با ۵۲ سال سن، او راه خود را به صحنه ملی باز کرده است و چیزی دارد که دونالد ترامپ در ۷۷سالگی ندارد: زمان.