مراقبت از میهن در ایام جنگ

میهن‌دوستی نباید محدود به ستایش از فرهنگ و شکوه گذشته یک کشور در گذشته دور یا نزدیک و در مراسم شادی و سرور باشد. انسان در هر جای این جهان که باشد فرهنگ و هنر ارزشمند هر مکان در این جهان را ارجمند دیده و از آن تقدیر می‌کند. این بیان عشق ما انسان‌ها در آگاهی و احترام به سرنوشت مشترک همه مردم در هر مکانی از دنیا که بودند و هستند، می‌باشد. ایران مورد تجاوز نظامی قرار گرفته و مراقبت از آن در ایام دشوار جنگ معنی میهن‌دوستی حقیقی است.

میهن‌دوستی در این روزها در کشور ما نه ستایش از یک فرهنگ که تعهد به «مراقبت از ایران و ایرانیان» است و عدم آن چشم بستن به سرنوشت تلخ (و شیرین) مردم ایران در همین لحظه کنونی و بی‌اعتنایی نسبت به ایرانی است که در مقابل چشم ما حضور دارد و در سراسر آن جنگ و ویرانی آن است. مراقبت از میهن هم شامل پرستاری از آن است و هم کمک در جهت آبادانی آن. روشن‌تر بگویم، جنگ جان و دل ایرانیان را هدف قرار داده و این همان است که ما همه به آن ویرانی میهن می‌گوییم. ایران آغاز ویرانی‌اش را تجربه می‌کند و ما باید از آن در حال حاضر و در همین لحظه کنونی مراقبت کنیم و این بایستی با ذهنی باز و دلی پر از عشق و امید انجام شود و هیچ اما و اگر هم جایز نیست.

همه ما می‌دانیم که مراقبت از پدر و مادر یا دوست و همسایه را مشروط به فرهیختگی یا بی‌نقص بودن آنها نمی‌کنیم، این امر درباره مراقبت از میهن هم صادق است. البته که میهن‌دوستی پایان دیگر ارزش‌های انسانی نیست. دلسوزی برای ایران و ایرانیان باید تعهد روشن و ارجحیت امروز ما باشد. اما همه ما آزادیم که حکومت را نقد کنیم و هرچه در دل و ذهن داریم را با همه ایرانیان در میان بگذاریم و هراسی هم نداشته باشیم.

دعوت من در اقدام به مراقبت از ایران در ایام جنگ است. در ایام جنگ مراقبت از میهن را گروگان آنچه حکومت کرده و می‌کند، ننماید. دفاع در برابر ویرانی ایران را نمی‌توان به فردا وانهاد. و البته که در فردای بعد از جنگ است که ما ایرانیان باید به فکر آبادانی و آزادی میهن باشیم. در آن روز میهن‌دوستی در گرو شجاعت و تعالی فکری و از روی خیرخواهی عمومی در نقد حکومت یا هر آنچه در این راه آبادانی ایران مانع است خواهیم بود.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید