آنچه در ایران از سال ۱۳۷۸ گذشته، نشان میدهد که شکاف بین دولت و ملت آرامآرام عمیقتر و بیشتر شده است. نمونه بارز وجود این شرایط را میتوان در سیر و روند اعتراضات سیاسی و اجتماعی سراسری و همچنین کاهش روند مشارکت سیاسی به خوبی مشاهده کرد. مشاهده این روندها یک هشدار بزرگ است که در صورت ادامه سیر و روند گذشته، آیندهای مبهم در پیش خواهد بود که میتواند به نقطههای خطرناکتر از پاییز ۱۴۰۱ کشیده شود. اما در کنار هشداری که داده شد، میتوان کورسوی امیدی را مشاهده کرد.