شهریار که خود از آذربایجان بود و بدان بوم مهری بسیار داشت، آذربایجاندوستیاش بر پایه ایراندوستیاش بود. از همین رو بود که گفت: «ترکی ما بس عزیز است و زبانِ مادری/لیک اگر ایران نگوید، لال باد از وی زبان/مرد آن باشد که حق گوید، چو باطل رخنه کرد/هم بایستد بر سرِ پیمانِ حق تا پایِ جان.» ۳۶سال پیش در چنین روزی شهریار از دنیا رفت.