سفره و غذا در آثار داریوش مهرجویی همچون ابزار بیان سینمایی عمل میکنند و نشانههای ارجاعی و دلالتهای فرهنگی خوراک در یک نظام بنیادی نشانهای خوراکشناسانه باتوجه به قالب و محتوای اتخاذشده برای هر فیلم، کارکردهای دراماتیک متناسب با آن بیان هنری را به خود میگیرند و در راستای شخصیتپردازی، ایجاد موقعیت و فضاسازی، گرهافکنی، روایت داستان و طراحی میزانسن فیلم عمل میکنند.
