بحران بزرگی که سلامت آمریکاییان و مردم جهان را تهدید می‌کند
بحرانی که این روزها در مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های ایالات متحده جریان دارد، چیزی فراتر از یک کشمکش اداری است. آنچه در ظاهر به عنوان برکناری یک مدیر و استعفای چند مقام عالی‌رتبه جلوه کرده، در واقع نشانه‌ای عمیق‌تر از روندی خطرناک است: نفوذ ایدئولوژی‌های غیرعلمی بر نهادی که مأموریت اصلی‌اش پاسداری از سلامت عمومی است.
به گزارش هم‌میهن آنلاین، بحرانی که این روزها در مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های ایالات متحده جریان دارد، چیزی فراتر از یک کشمکش اداری است. آنچه در ظاهر به عنوان برکناری یک مدیر و استعفای چند مقام عالی‌رتبه جلوه کرده، در واقع نشانه‌ای عمیق‌تر از روندی خطرناک است: نفوذ ایدئولوژی‌های غیرعلمی بر نهادی که مأموریت اصلی‌اش پاسداری از سلامت عمومی است.
سوزان مونارز، مدیر تازه‌کار CDC، پس از آن برکنار شد که حاضر نشد بی‌چون‌وچرا دستورات رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت، را درباره تغییر سیاست واکسن‌ها بپذیرد. او در برابر خواست برکناری مدیران علمی سرسختی نشان داد و همین ایستادگی برایش بهای سنگینی داشت. استعفای زنجیره‌ای معاونان و دانشمندان ارشد در پی این واقعه نیز تنها بر عمق بحران افزود و چهره‌ای از سازمانی را به نمایش گذاشت که از درون دچار فرسایش اعتماد و فروپاشی روحیه شده است.
این تحولات در خلأ رخ نداده است. کندی سال‌هاست چهره‌ای بحث‌برانگیز در حوزه بهداشت عمومی است؛ مردی که از ادعاهای ردشده درباره ارتباط واکسن‌ها با اوتیسم گرفته تا هشدارهای بی‌اساس درباره جیوه در واکسن‌ها، و حتی روایت‌های توطئه‌آمیز درباره همه‌گیری کووید به عنوان پروژه‌ای از «دولت پنهان»، مجموعه‌ای از نظریه‌های شبه‌علمی را ترویج کرده است. اگر این ادعاها زمانی در حاشیه و در حیطه جنبش‌های ضد واکسن باقی مانده بود، امروز با دستیابی او به جایگاه رسمی در ساختار حکومتی، همان دیدگاه‌ها در قلب سیاست‌گذاری بهداشت عمومی نشسته‌اند.
انتصاب جیم اونیل، فردی فاقد پیشینه پزشکی و از نزدیکان کندی، به سرپرستی موقت CDC هشداری دیگر بود. چنین انتخابی پیامی روشن دارد: صلاحیت علمی جای خود را به وفاداری سیاسی داده است. برای نهادی که اعتبار خود را بر استقلال علمی و اتکا به شواهد بنا کرده بود، این تغییر معنایی جز عقب‌گرد ندارد.
افزون بر بحران رهبری، کاهش دامنه شبکه نظارت بر بیماری‌های غذایی نیز نشان داد که دگرگونی در CDC تنها به چهره‌ها محدود نمی‌شود. حذف بخش عمده‌ای از ظرفیت این شبکه، که سال‌ها ابزار اصلی کشور برای شناسایی شیوع بیماری‌های غذایی بود، زنگ خطری است که از تضعیف تدریجی توان عملیاتی این سازمان حکایت دارد.
پیامدهای چنین روندی بسیار فراتر از دیوارهای CDC خواهد رفت. اعتماد عمومی به این نهاد، که در بحران‌های بهداشتی مرجع حقیقت و پناهگاه جامعه بوده است، اکنون متزلزل می‌شود. وقتی مردم به این نتیجه برسند که تصمیم‌های بهداشتی بر پایه نظریه‌های توطئه و فشارهای سیاسی اتخاذ می‌گردد، نه بر شواهد و پژوهش‌های علمی، شکست در جبهه اعتماد عمومی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
سنا وعده داده است که این بحران را مورد بررسی قرار دهد، اما پرسش کلیدی همچنان باقی است: آیا سازوکارهای نظارتی ایالات متحده قادر خواهند بود CDC را به مسیر علمی خود بازگردانند و از غلبه ایدئولوژی‌های غیرعلمی جلوگیری کنند؟ یا اینکه این نهاد برای مدتی نامعلوم اسیر دیدگاه‌های شبه‌علمی و توطئه‌محور خواهد شد؟
آنچه امروز در CDC رخ می‌دهد تنها مسئله‌ای اداری یا حزبی نیست؛ آزمونی است برای آینده بهداشت عمومی و برای پاسخ به این پرسش بنیادی که آیا علم همچنان می‌تواند راهنمای سیاست در بزرگ‌ترین قدرت جهان باقی بماند یا خیر.
