نقش ونس در سیاست‌خارجی ترامپ
تنها دو روز پس از ترور ناموفق رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در شهر باتلر در ایالت پنسیلوانیا، دونالد ترامپ در همایش ملی حزب جمهوری‌خواهان در میلواکی، جی.دی.ونس، سناتور اوهایو را به‌عنوان معاون اول خود انتخاب کرد.
انتخاب ونس از سوی ترامپ سطح این سناتور جوان را که دوره اول خود را در کنگره آمریکا می‌گذراند به گزینه ملی جمهوری‌خواهان ارتقا داد. به‌نظر می‌رسد ترامپ در انتخاب ونس فشارها از سوی روپرت مرداک که بارها به‌نفع داگ برگام، فرماندار داکوتای شمالی و علیه ونس به‌شدت لابی کرده بود، نادیده گرفت. رئیس‌جمهور پیشین آمریکا فرد وفاداری را انتخاب کرده که برای حامیان اصلی خود در جبهه پوپولیست‌های حزب جذاب باشد.
اگرچه این انتخاب از نظر همگرایی سیاسی سناتور ونس با ترامپ منطقی به‌نظر می‌رسد، اما با‌توجه به تجربه محدود ونس در دولت، انتخابی نامتعارف است. ونس جوان‌ترین نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از زمان ریچارد نیکسون در سال ۱۹۵۲ است. او فقط یک‌سال‌ونیم را در سمتی گذرانده که رای آورده است. ونس احتمالاً با سوال‌های بسیاری در مورد آمادگی‌اش برای خدمت در جایگاه رئیس‌جمهور در صورت لزوم روبه‌رو خواهد شد.
انتخاب ترامپ احتمالاً بحث‌برانگیز خواهد بود. ونس به‌ویژه از زمانی که وارد مجلس سنای آمریکا شده انتقادات بسیاری را در واشنگتن به‌خود جلب کرده است. او در سال ۲۰۱۶ ابتدا به‌عنوان نویسنده و منتقد نامزدی ترامپ به‌شهرت ملی رسید اما از آن زمان تاکنون چند سالی است که به مدافع سرسخت رئیس‌جمهور پیشین تبدیل شده است. او خود را با اهداف ترامپ بسیار همسو نشان می‌دهد و به‌یکی از منتقدان اصلی سیاست‌های دولت بایدن در قبال اوکراین تبدیل شده است. ونس در اوایل سال جاری به کنفرانس امنیتی مونیخ رفت تا طرح خود را علیه ارسال کمک‌های نظامی به اوکراین پیش ببرد.
اگر ترامپ-ونس برگ برنده باشد، می‌توان تصور کرد که آمریکا در سال آینده کمک‌ها به اوکراین را کاهش دهد یا کاملاً قطع کند. با این حال، به‌نظر نمی‌رسد که تردید او نسبت به دخالت ایالات متحده در درگیری‌های خارجی فراتر از اوکراین باشد. ونس مثل ترامپ دیدگاه بسیار تندی در حوزه سیاست خارجی دارد. او بایدن را به‌دلیل «مدیریت خرد» جنگ اسرائیل در غزه مورد حمله قرار داده و با ترامپ موافق است که دولت اسرائیل «باید کار را تمام کند.» او موضع بسیار سختگیرانه‌ای را در مورد جنگ و حمایت آمریکا از آن اتخاذ کرده است.
او گفته است: «از اهرم‌های آمریکا عملاً برای عقب‌نشینی اسرائیلی‌ها استفاده نکنید.» همانطور که متیو پتی، معاون دبیر مجله ریزن، بهار امسال گزارش داد، ونس از کارنامه نومحافظه‌کاران در خاورمیانه به‌شدت انتقاد کرده اما دقیقاً همان دیدگاه آنها را دنبال می‌کند: تشکیل ائتلافی از اسرائیل و کشورهای مسلمان سنی، با پشتوانه قدرت نظامی آمریکا که نقش پلیس را در منطقه بازی کنند. اگر آمریکا همچنان از کارزار نظامی ویرانگر اسرائیل حمایت کند، برای کاهش گرفتاری‌هایش در خاورمیانه تحت‌فشار قرار خواهد گرفت.
نمی‌توان دید که دخالت آمریکا در جنایات جنگی مشتریانش چگونه می‌تواند در جهت منافع آمریکا باشد یا محیط را برای آمریکایی‌ها امن‌تر کند.همانطور که در ۹ ماه گذشته دیدیم، حمایت از جنگ وحشیانه یک کشور منابع آمریکا را آزاد نمی‌کند و نیروهای آمریکایی را از خطر دور نگه نمی‌دارد. برعکس، سربازان و دریانوردان را هدف قرار می‌دهد و آمریکا را در درگیری‌های غیرضروری بیشتر با دیگر بازیگران منطقه‌ای به‌دام می‌اندازد. این رویکرد علاوه بر اینکه باری را روی دوش مشتریان آمریکا می‌اندازد، هزینه‌های جدیدی را برای آمریکا در پی خواهد داشت. جنگ‌طلبی‌های ونس به شرق آسیا هم می‌رسد.
او مخالفت خود را در مورد کمک به اوکراین عمدتاً به‌دلیل نیاز به تمرکز منابع آمریکا برای محدود کردن چین اعلام کرده است. او از بایدن انتقاد می‌کند که در این زمینه به‌اندازه کافی تلاش نکرده است. موضع ونس نشان می‌دهد که او فکر می‌کند آمریکا باید ارسال تسلیحات خود به شرکایش را افزایش دهد و حضور نظامی خود را در منطقه بیشتر کند. تا جایی که سیاست آمریکا در شرق آسیا عمیقاً به‌سمت «رویکرد اول نظامی» باشد، اوضاع بدتر خواهد شد.
این سناتور همچنین از اقدام نظامی علیه کارتل‌های مواد مخدر در مکزیک حمایت کرده است. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۳ گفت: «من می‌خواهم به رئیس‌جمهور آمریکا، چه دموکرات و چه جمهوری‌خواه، اختیار بدهم تا از قدرت نظامی آمریکا برای مقابله با کارتل‌های مواد مخدر استفاده کند.» این یک ایده محبوب در میان جمهوری‌خواهان در سال‌های اخیر بوده است اما سیاست بدی برای آمریکا و مکزیک خواهد بود.
همانطور که کریستوفر فتوایس در اندیشکده ریسپانسیبل استیتکرفت توضیح می‌دهد «هر گونه عملیات نظامی علیه کارتل‌ها با شکست روبه‌رو خواهد شد و جریان ورود مواد مخدر به آمریکا را متوقف نمی‌کند. ونس از تجربه خدمت نظامی خود در عراق باید بداند که آمریکا نباید سربازهای خود را به ماموریت‌های غیرممکن و بی‌پایان بفرستد.»
