۱۲ ظهر ششم اردیبهشت‌ماه، وقتی اول دود آمد و بعد صدا و بعد خبرهای انفجار همه‌جا را برداشت، گوشی همراه زن‌ها برای همیشه خاموش شد؛ خانواده‌ها نه می‌توانستند آنها را پیدا کنند و نه آقای امیری، نوذرنژاد، سمیع‌نژاد و... را که مردان همکار زن‌ها در آن کانکس بودند.
زن‌ها تنها گروهی بودند که توی شهر محافظت، مراقبت و جابه‌جایی مهمات را بهعهده گرفتند. تنها نگاهبانان صفر تا صد مهمات که با دو دست لاغر سبز جوانشان، فشنگهای ژ ۳، توپ ۱۰۶، خمپارههای ۶۰ و ۱۲۰، آر.پی.جی و... را از ماشینها پایین میآوردند، پنهان میکردند و بعد تحویل «برادران» رزمنده میدادند
تعداد دقیق مصدومان چشمی انفجار هنوز مشخص نیست اما بررسی‌های هم‌میهن نشان می‌دهد بیش از ۳۰ نفر دچار آسیب چشمی شده‌اند
دانش‌آموزان ایران قرار است از این به‌بعد در کنار معلم، مدیر و ناظم مدرسه، ماموران پلیس را هم در مدرسه ببینند.
از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ به‌طور متوسط حدود ۵ حادثه در هر معدن رخ داده است
۶۴ درصد از زنان کشور، خانه‌دارند و البته که بیمه هرگز کل این درصد را پوشش نداده است. وقتی زنان خانه‌دار درآمدی ندارند، چطور حق بیمه‌شان را بپردازند؟ به‌همین‌دلیل، این بیمه هم بلاموضوع میشود. از طرف‌دیگر، زمان بازنشستگی زنان خانه‌دار چه وقتی است که آنها بتوانند از خدمات رفاهی بیمهها استفاده کنند؟
بررسی‌های هم‌میهن نشان می‌دهد مشکلات اقتصادی و افزایش اعتیاد و طلاق برگرداندن فرزندخواندگان را افزایش داده است.
متاسفانه برنامهریزان مرکزنشین، غافل از این تفاوتهای اجتماعیاند و هیچ‌گونه تمهیدی برای حل این مشکل در نظر نمیگیرند. برای مثال میشود سهمیه بومی دانشگاههای موجود برای زنان را به حداکثر رساند، یعنی خیلی راحت میشود این مشکل را حل کرد
شیوا پروایی، دکترای جامعهشناسی دانشگاه تهران:من بازنشستگانی را دیدهام که در گرمخانههای تهران ساکناند و بیخانمان شده‌اند. افرادی را دیدهام که از شهرستانها برای کار به تهران آمدهاند و در گرمخانهها زندگی میکنند.
نسل امروز که نمی‌تواند صاحب خانه شود و دائم مستاجر است بخشی از سرنوشت خودش دست خودش نیست، بلکه دست صاحب‌خانه است، جابه‌جایی دائمی برنامه‌های زندگی فرد را با بی‌ثباتی مواجه می‌کند، امکان برنامه‌ریزی برایش ممکن نیست، همه این‌ها ذهن فرد را اذیت می‌کند و اجازه نمی‌دهد آرامش داشته باشد.
