پنج روز پیش بود که علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش از شهادت ۳۰ دانش آموز و ۷ معلم در جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل خبر داد. بررسی‌های «هم‌میهن» نشان می‌دهد، بیشترین تعداد دانش‌آموزان کشته شده در مقطع تحصیلی دبستان و متوسطه اول بوده‌اند.
مختار باکویی، دایی یاسمین و آرمین باکویی بود. خودش، با دست‌های خودش آن‌ها را از زیر آوار بیرون کشید؛ چند ساختمان آن طرف‌تر از خانه شان.
بدن بی‌جان «حمید رنجبری»، ۴۰ ساله، سه روز پس از حمله اسرائیل به زندان اوین، در حالی که پیدا شد که «مهراد خیری»، پسربچه پنج ساله همکارش، «زهرا عبادی» را محکم در آغوش گرفته بود؛ امدادگران او و مهراد را در حالی پیدا کردند که دست‌هایشان توی هم گره خورده و جدا کردنشان سخت بود.
ساعت نزدیک ۱۲ ظهر بود و مهرانگیز در حال برگشتن به خانه بود که بمباران اوین آغاز میشود؛ خانهای که در خیابان مجاور ضلع شرقی زندان اوین است و کوچهاش با دری که به در سالن ملاقات معروف است حدود ۱۵۰ متر فاصله دارد.
در حمله اسرائیل به زندان اوین در روز دوشنبه دوم تیرماه، پنج مددکار اجتماعی این زندان شهید شدند.
گفتوگو با همسر حجت رویینتن، نیروی خدماتی بیمارستان ولیعصر که در آخرین حملههای اسرائیل به تهران شهید شد
روز یکشنبه ۲۵ خردادماه، سارا جودت، دانشجوی رشته هنر و ۲۲ ساله، همراه پدرش از خیابان محل زندگیشان در نارمک تهران میگذشتند که با بمباران این منطقه توسط اسرائیل، شهید شدند.
تبسم پاک، ۴۵ ساله روز یکشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ از محل کارش به خانهاش در نزدیکی خیابان صابونچی برمیگشت تا دختر ۱۷ سالهاش را در آغوش بگیرد و بگوید از صدای جنگ نترسد که در خودروی شخصیاش شهید شد.
محمد، ۳۱ ساله، صبح روز ۲۵ خرداد وقتی بیدار شد تا به محل کارش برود، تصور نمیکرد که عصر همان روز دیگر نه خانهای داشته باشد، نه پدری به نام سعید، نه مادری به نام فاطمه و نه خواهری به نام حدیثه.
به گفته او، وسط ساختمان آن‌ها مورد اصابت قرار گرفت و همین موضوع باعث شده ساختمان بریزد: «کسانی دیگر هم در ساختمان آن‌ها فوت شده اند. آن عکس با تختخواب صورتی که خون رویشریخته برای همان محل است.»
