عصر روز سهشنبه به وقت تهران و ساعت ۱۰ صبح به وقت نیویورک، جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی بیستمین گزارش دبیرکل درباره اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ برگزار شد؛ نشستی که خالی از تنشهای دیپلماتیک نبود و در مقاطعی به تقابل کلامی میان نمایندگان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده انجامید.
وقوع یک حمله تروریستی در استرالیا و کشته شدن ۱۶ شهروند یهودی آن کشور در جشن حنوکا (تا لحظه تنظیم این گزارش) خیلی زود نوک پیکان اتهامزنی اسرائیل را به سمت ایران برگرداند. اما نه در فضای رسمی و موضعگیری مستقیم مقامات اسرائیلی؛ بلکه در فضاسازی گستردهای که از سوی رسانههای آنان و شبکه فعالشان در شبکههای اجتماعی انجام شد.
حدوداً از دو هفته قبل فشارهای رسانهای و سیاسی برای اجرای قانون عفاف و حجاب بر دولت بیشتر شده و احتمالاً این موضوع به عنوان مطالبه دانشجویی نیز مطرح شود. در طرح تمام این مسائل، احتمالاً پزشکیان کنایههایی به خصوص از سوی دانشجویان منتقد خود بشنود. هرچند با توجه به وضعیت کشور و شرایط بیتصمیمی، بعید نیست این کنایهها از سوی حامیان فعلی و قطعامیدکرده از پزشکیان هم نسبت به او ابراز شود.
فدریکا موگرینی به اتهام فساد مالی در یورش پلیس فدرال بلژیک بازداشت و سپس آزاد شد. خبری تکاندهنده در عرصه رسانهای و سیاسی اروپا که به خاطر شناختهشده بودن موگرینی در ایران و نقشی که در مذاکرات هستهای داشت، در کشور ما هم بازتاب گستردهای پیدا کرد.
اظهارنظر چهرههای سیاسی ایران درباره برخی کشورهای منطقه مانند لبنان و عراق، معمولاً حاوی لحنی آمرانه است؛ لحنی که حتی شاید گوینده بخواهد آن را پنهان سازد یا به کار نبرد اما در نهایت، مفهومی را ارائه میدهد که طرفهای مقابل - به خصوص لبنانیها -، آن را به عنوان دخالت آشکار در امور داخلی کشور خود برداشت میکنند و گاهی واکنشی تند نشان میدهند.
ما امروز نیازی به مذاکره نداریم وقتی پایانی برای آن متصور نیستیم؛ نیازمند این هستیم که نقشهراهی مشخص داشته باشیم. بدانیم دقیقاً قرار است با برنامه هستهای چه کنیم و آینده را چگونه ترسیم کردهایم. اگر واقعاً تمام این سوالها جواب دارد و آینده روشن است، چرا باید زمان و منابع و ظرفیت کشور را در مذاکرات هدر دهیم؟ پایان این روند را اعلام کنیم.
انتخابات پارلمان عراق به پایان رسید و تحلیل نتایج اولیه آن در ایران، با اما و اگرهایی همراه است. روایت جریان اصولگرا، صداوسیما و تریبونهای نمازجمعه این است که متحدان ایران و بهطور مشخص جریان مقاومت در این انتخابات به پیروزی رسیدند. اما اندکی آشنایی با عرصه سیاست در عراق نشان میدهد که مسائل این کشور بسیار درهمتنیده و پیچیده است و نتایج انتخابات پارلمانی سال ۲۰۲۵ نیز با روایتهایی که در ایران مطرح میشود، تا حد زیادی تفاوت دارد.
نامزد جریان سوسیالیست حزب دموکرات، در انتخابات شهرداری کلانشهر نیویورک پیروز شد.
معاون رئیسجمهور و وزیر دفاع پیشین آمریکا، در سن ۸۴ سالگی درگذشت. دیک چنی در دوران بوش پدر وزیر دفاع بود و در دوران بوش پسر، تمام هشت سال را به عنوان معاون خدمت کرد و بیش از هر چیز به عنوان یکی از معماران جنگ علیه ترور شناخته میشود که آمریکا بعد از حملات ۱۱ سپتامبر به راه انداخت. ناظران و تحلیلگران، چنی و دونالد رامسفلد، وزیر دفاع آمریکا (۲۰۰۱ - ۲۰۰۶) را دو پایه اصلی طراحی سیاست امنیتی دولت بوش میدانند.
این چه روابط راهبردی است که با مرور رفتارهای قدیمی آنان، انتقاد یا ارائه تحلیلی از نگاه پیشین و جاری آنها نسبت به منافع ایران، خدشهدار میشود؟ تاریخ را تحریف کنیم یا از روی آن بپریم؟
