صرفنظر از شرایط منطقه‌ای از زمان آغاز برنامه مخفیانه تسلیحات هستهای تلآویو در اوایل دهه ۱۹۶۰ تا ساخت شهرکهای غیرقانونی در بلندیهای جولان، کرانه باختری و بیتالمقدس شرقی، واشنگتن شروع به ارسال تسلیحات و پول بیشتر به اسرائیل کرد.
تشدید درگیری‌ها میان اسرائیل و حزب‌الله لبنان، در نهادِ خود، رقابت اراده‌ها بین ایران و اسرائیل است. تهران قصد دارد با برقرار کردن ارتباط نظامی و وابستگی متقابل بالقوه بین میادین نبرد در غزه، عراق، سوریه، لبنان و یمن، یک واقعیت استراتژیک جدید را بر اسرائیل تحمیل کند و اسرائیل در تلاش است با این طرحِ ایران، با استفاده از شدیدترین حملات نظامی پاسخ دهد. نتیجه این رویارویی تاکنون یک ناکارآمدی استراتژیک و کشته شدن هزاران غیرنظامی و آوارگی صدها هزار نفر و ویرانی فیزیکی بوده است.
مجموعه تحولات در جنوب لبنان این نگرانی‌ها را افزایش داده است که هم ایالات متحده (نزدیک‌ترین متحد اسرائیل) و هم ایران (حامی حزب‌الله) ممکن است به یک جنگ منطقه‌ای کشیده شوند. با این حال، در ایران، اشتهای کمتری برای ورود به درگیری منطقه‌ای وجود دارد. چنین درگیری‌ای ایران را مستقیماً در مقابل اسرائیل قرار می‌دهد.
با گذشت نزدیک به یک سال از اولین نسل‌کشی زنده دنیا - که از غزه شروع شد و به سرعت در کرانه باختری اشغالی در حال گسترش است - رسانه‌های غربی هنوز از استفاده از اصطلاح «نسل‌کشی» برای توصیف بیدادگری اسرائیل اجتناب می‌کنند.
گاهی اوقات برای اینکه روندهای کلی یک منطقه را درک کنیم باید نگاه جزئی را کنار گذاشته و از بالا به منطقه نگاه کنیم. نگاه کلی به درک روندها بیشتر کمک می‌کند وقتی که از درون بحران به بیرون حرکت می‌کنید و کمی فاصله می‌گیرید بهتر می‌توانید فضای کلی روندها را درک کنید. از این منظر اگر نگاهی کلی به منطقه اوراسیا بیاندازید می‌بینید که این منطقه در ۲ تا ۳ سال گذشته به واسطه جنگ روسیه و اوکراین پرتنش بوده است. شاید حالا بازه زمانی مناسبی باشد که نگاهی به جنوب اوراسیا بیاندازیم؛ چراکه اوراسیا همیشه منطقه مهمی بوده و همیشه مورد توجه قدرت‌های بزرگ قرار داشته است.
شاهزاده ترکی بن‌فیصل، رئیس سابق سازمان اطلاعات عربستان سعودی مدت‌هاست که درباره کشورش برای تحلیلگران خارجی توضیح می‌دهد. او در مصاحبه‌ای که اخیراً با اشپیگل انجام داده به جنگ غزه، بازگشت احتمالی دونالد ترامپ و حقوق زنان در عربستان سعودی می‌پردازد.
به نظر می‌رسد ترور هنیه نظریه‌ای را که نتانیاهو بر سر شرایط خود برای توافق گروگان‌گیری مصالحه نخواهد کرد، تقویت می‌کند. حتی اگر این شرایط به شدت توسط یحیی سنوار، رد شده باشد. در واقع، نتانیاهو در زمان دیدار دوهفته پیش خود با پرزیدنت بایدن در واشنگتن هیچ نشانه‌ای از تمایل به مصالحه بروز نداد. به جای استفاده از تعطیلات کنست به عنوان فرصتی برای مصالحه‌های سخت، نشانه‌هایی ظاهر شده‌اند که او ممکن است حملات بیشتری را بر روی شخصیت‌های ارشد حماس مجاز بشمارد.
اینطور به نظر می‌رسد که گرجستان در آستانه برگزاری انتخابات پارلمانی در ماه اکتبر، سعی می‌کند در روابط خود با روسیه و غرب بازبینی‌هایی صورت دهد. پس از جنگ سال ۲۰۰۸ بین گرجستان و روسیه، تفلیس روابط بسیار پرتنشی را با مسکو تجربه کرد اما همواره در طول این سالیان سعی کرده آنقدر به غرب نزدیک نشود که مسکو بیش از اندازه تحریک شود. اما حالا، برخی از نخبگان سیاسی گرجستان چنین رویکردی را مورد انتقاد و حمله قرار داده‌اند.
بایدن به نوبه خود تنها خواهان پایان دادن به جنگ نیست. او همچنین می‌خواهد روندهای سیاسی منطقه را تغییر دهد. این هدفی است که به نفع سعودی‌ها است و آنها نیز می‌خواهند از این زمان برای دستیابی به یک معاهده دفاعی با ایالات متحده استفاده کنند.
ترورهای هدفمند لزوماً مسیر استراتژیک رویدادها را تغییر نمیدهند، اگرچه ترورهای اخیر احتمالاً تأثیر طولانیمدت خواهند داشت. اگر نتانیاهو خود از وضعیت فعلی استفاده کند باید توافقنامه آزادی گروگان ها و آتشبس را که اکثریت اسرائیلیها می‌خواهند، امضا کند. با این حال، با در نظر گرفتن اقدامات و پیامهای نتانیاهو در این چند ماه گذشته، بعید است که دستیابی به چنین توافقی در رأس برنامههای او باشد.
