سیاست «ابهام» همچنان نقطۀ مرکزی موضع جمهوری اسلامی در برابر تحولات لبنان و جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله است. این ابهام فقط تا زمان امضای توافق آتش‌بس قابل دوام است. پس از علنی شدن مفاد توافق راهی جز موافقت یا مخالفت با آن باقی نمی‌ماند، حتی اگر باز هم با ادبیات دوپهلو و مبهم بیان شود.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار است شامگاه امروز وارد تهران شود. این نخستین سفر آقای گروسی به تهران پس از انتخاب مسعود پزشکیان به ریاست‌جمهوری ایران است. پس از خروج دونالد ترامپ از توافقنامۀ برجام، روابط ایران و آژانس هم دچار تنش‌های دوره‌ای شده است. اینک با ورود دوبارۀ ترامپ به کاخ سفید، انتظار می‌رود که پروندۀ هسته‌ای ایران در مرکز ثقل توجه جهانی قرار گیرد. از همین رو، دیدار گروسی از تهران و نتیجۀ مذاکراتش با مقام‌های ایرانی، مهمترین امری است که آیندۀ منطقۀ خاورمیانه را رقم می‌زند.
در صد روزگی دولت مسعود پزشکیان به کارنامۀ او نمی‌توان نمرۀ درخشانی داد اما نمرۀ مردودی هم نمی‌گیرد. در این صد روز او کوشیده تا ماشین دولت از «لاین وسط» خیلی منحرف نشود، اما ماشین‌ها وقتی در لاین وسط به مانعی برخورد می‌کنند، برای عبور از مانع باید وارد لاین سبقت شوند وگرنه جا می‌مانند و یا به لاین کندرو کشیده می‌شوند.
درحالی‌که توجه افکار عمومی بر انتخابات آمریکا متمرکز بود، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به صورتی «دزدکی» یوآف گالانت، وزیر دفاع کابینۀ خود را برکنار و همزمان یزرائیل کاتز، وزیر خارجه را به جای او منصوب کرد.
صرف‌نظر از اینکه کاندیدای چه حزبی وارد کاخ سفید شود، انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، پرسش‌های بنیادی و فلسفی مربوط به ماهیت دموکراسی، سرشت انسان و دلایل رفتار و نوع انتخاب او را بار دیگر برای بشر امروز زنده کرده است. آنچه سبب زنده شدن این پرسش‌ها شده، حضور دونالد ترامپ به‌عنوان کاندیدای نهایی حزب جمهوریخواه در رقابت انتخاباتی و حمایت حدود نیمی از جمعیت آمریکا از وی است.
رسانه‌های عرب‌زبان از قول نزدیکان نبیه بری رئیس مجلس لبنان گزارش داده‌اند که پیش از این، بری و هوچستین بر سر یک «نقشۀ راه» برای استقرار آتش‌بس در جنگ لبنان به توافق رسیده‌اند. جزئیاتی از «نقشۀ راه» مورد توافق دو طرف منتشر نشده است اما راه‌حل‌های دیپلماتیکی که طرف‌های مختلف برای خاتمۀ جنگ در لبنان تا به حال به آنها اشاره شده است، همگی به اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل ختم می‌شود.
حملۀ اسرائیل به خاک ایران نه آغاز فصل تازه‌ای به نظر می‌رسد و نه پایان فصلی را رقم می‌زند. فعلاً این حمله اقدامی در میانۀ یک بحران مزمن و طولانی و پر از دردرسر است که انتهای آن هنوز قابل رؤیت نیست.
مأموریت آقای عراقچی برای دستیابی به فرمولی دیپلماتیک به منظور فرونشاندن بحران در خاورمیانه صورت بی‌نهایت پیچیده‌ای پیدا کرده است. اگر قرار باشد روند تحولات در لبنان و نوارغزه، بر تصمیم دولت نتانیاهو برای حمله به اهدافی در خاک ایران بی‌اثر باشد، در آن صورت چه راهی برای کاهش تنش در منطقه قابل تصور است؟ هیچ‌کدام از قدرت‌های جهانی و کشورهای منطقه، راه‌حلی برای غلبه بر این معضل ارائه نکرده‌اند و در عین حال بعید است که آقای عراقچی جز تأکید بر پیامدهای خطرناک چنین حمله‌ای برای کل خاورمیانه، چیز بیشتری در آستین داشته باشد.
درحالی‌که آتش جنگ در خاورمیانه به‌طور فزاینده‌ای زبانه می‌کشد، از چینی‌ها صدایی برنمی‌خیزد. در سال‌های اخیر از چین به‌عنوان یکی از بازیگران اصلیِ نظام بین‌الملل نام برده شده است، اما آنها از صحنۀ بحرانی که مهمترین منطقۀ نفت‌خیز جهان را در بر گرفته است، به کلی غایب‌اند. جمهوری خلق چین با عموم کشورهای خاورمیانه روابط عادی و یا نزدیکی دارد، به همین دلیل تصور می‌شد که آنان به ابتکار خود یا به همراه آمریکا، طرحی را برای کنترل و مهار جنگ در خاورمیانه ارائه کنند.
هفتۀ پیش از شبکۀ خبر صداوسیما برای حضورم در یک برنامه به قصد مصاحبه دربارۀ اوضاع خاورمیانه تماس گرفتند. با آنکه در این وضعیت، بسیار علاقه‌مندم که به نحوی نظراتم را از یک تریبون عمومی برای مردم بیان کنم، اما از حضور در شبکۀ خبر عذر خواستم و گفتم که حضورم به‌صلاح نیست.
