با وجود تمام توجهی که به درگیری‌های زمینی متعدد جهان - در اوکراین، سرزمین‌های فلسطینی، سوریه، میانمار و جاهای دیگر - معطوف شده است، اما تنش‌ها در اقیانوس‌های جهان ممکن است به همان اندازه نگران‌کننده باشد.
عراق از دیدگاه فواد حسین نگران سوریه است، زیرا «عراق حزب بعث را میشناسد و تحولاتی را که همراه با سقوط آن بود را به خوبی به یاد میآورد». حسین میگوید:«ما وضعیت سوریه را درک میکنیم. همه آنچه ما میخواهیم خوبی برای مردم سوریه است. ما ثبات میخواهیم. ثبات در سوریه به معنای ثبات در عراق نیز هست.»
براساس مفاد این توافقنامه، حماس آزادی حدود یکهزار زندانی محکوم را به دست میآورد، مقدار کمکهای بشردوستانه به غزه دو برابر میشود و از عقبنشینیهای گسترده ارتش اسرائیل سود میبرد. با وجود این، تعهد والتز مبنی بر اینکه «حماس باید تا حدی نابود شود که نتواند دوباره تشکیل شود» کلاً بلامعنی است و امکان احیای مجدد این گروه - در غیاب هر مرجع دیگری – را نمیتوان نادیده گرفت.
آنتونی بلینکن: عادیسازی روابط اسرائیل با عربستان سعودی، میتواند فردا براساس کارهایی که ما انجام دادهایم و سرمایهگذاریهایی که کردهایم، پس از پایان درگیری در غزه و توافق بر سر راه معتبر رو به جلو برای فلسطینیها اتفاق بیفتد.
تعادل شکننده بین جناحها ممکن است به معنای واقعی کلمه یکشبه در جهتی تغییر کند که پیشبینی آن دشوار است. هیچیک از گروههایی که امروز در سوریه پیروز شدهاند را نباید شریک یا حامی راهبردی روسیه دانست، اما همه آنها نیز دشمنان سرسخت روسیه نیستند. بیشتر این گروهها به جای روسیه، دشمنی بیشتری با ایران دارند، زیرا ایرانیها در صحنه نبرد سوریه بسیار بیشتر از روسها دیده شدهاند.
مقیاس چالشی که سوریه با آن مواجه است، بیشتر از چالشی است که لیبی در سال ۲۰۱۱ با آن مواجه شد. معمر قذافی، رهبر لیبی، پس از کمتر از یک سال درگیری که به بهای از دست رفتن جان هزاران نفر تمام شد، سرنگون شد اما پس از مرگ او، بسیاری از زیرساختهای لیبی دستنخورده باقی ماند. شورشیان لیبی حتی قبل از سرنگونی قذافی نیز نفت صادر میکردند. انقلاب سوریه پس از بیش از یک دهه درگیری بیرحمانه رخ داد. در این دوره طولانی بسیاری از زیرساختهای این کشور به واسطه جنگ داخلی از بین رفت.
نتانیاهو، همیشه نقش قربانی را بازی کرده است. این شیوه عمل اوست و سالهاست همینطور بوده است. در سیاست خارجی، در سیاست داخلی و در امور شخصی او، همیشه مقصر، شخص دیگری بوده است.
مردم سوریه بابت سرنگونی خاندان اسد خوشحال هستند. اما سقوط بشار اسد در آیندهای قابل پیشبینی صلح و ثباتی برای سوریه به ارمغان نخواهد آورد.
مجله تایم دونالد ترامپ رئیسجمهوری منتخب آمریکا را بهعنوان مرد سال ۲۰۲۴ انتخاب کرد. این مجله مصاحبهای مفصل نیز با او انجام داده است
ابومحمد جولانی رفتاری وحشیانه و بدبین داشت و همیشه تمایل داشت قدرت را در دست داشته باشد. او از رهبران دو سازمان تروریستی بزرگ جهان پیشی گرفت. بغدادی و معاونانش در عراق هرگز به جولانی کاملاً اعتماد نکردند.
