سید وفاق
شاید او را باید «سید وفاق» معرفی کرد. کسی که در تلاش بود آسیبها و اختلافات را گوشزد کند و مردم، انقلابیون و جریانهای مختلف قومی، سیاسی و جنسیتی را پای یک سفره بنشاند تا مانع از آشفتگی در حکومتی که برایش چندین دهه تلاش کرده است، بشود.
شاید او را باید «سید وفاق» معرفی کرد. کسی که در تلاش بود آسیبها و اختلافات را گوشزد کند و مردم، انقلابیون و جریانهای مختلف قومی، سیاسی و جنسیتی را پای یک سفره بنشاند تا مانع از آشفتگی در حکومتی که برایش چندین دهه تلاش کرده است، بشود.
تا پیش از انتصاب حسینزاده در دولت پزشکیان بهعنوان معاون رئیسجمهوری، حضور اهل سنت در بدنه دولت، نیروی نظامی و البته مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری بهعنوان نماینده اقلیت مذهبی به چشم آمده است اما در موقعیت بالای سیاسی و مدیریتی تا به امروز و این تصمیم پزشکیان شاهد چنین اتفاقی نبودهایم. اگرچه در قانون اساسی ممنوعیت درباره چنین نقشآفرینی در کار نبوده است اما طی همه این چند دهه چنین حضوری همچون تابویی بود که بر فضای سیاسی کشور ما سایه افکنده بود.
اسکندر مومنی، وزیر پیشنهادی مسعود پزشکیان برای سکانداری مهمترین وزارتخانه در حوزه سیاست داخلی، یعنی وزارت کشور از همان ابتدای اعلام اسامی لیست وزرا مورد نقد پیدرپی از سوی فعالان سیاسی و بخشی از جامعه، حداقل در فضای مجازی قرار گرفت تا جایی که برخی تحلیلگران علت استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی ریاستجمهوری را نیز اختلاف بر سر همین گزینه عنوان کردند و البته مینو خالقی، فعال سیاسی اصلاحطلب نیز در حساب کاربریاش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:«ظریف برای گزینه پیشنهادی وزارت کشور جنگید و توفیقی نیافت.»
پس از یک ماه و اندی که از انتخابات ریاستجمهوری چهاردهم گذشت، بالاخره اسامی وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان اعلام و در اختیار مجلس قرار گرفت. طی همه این روزها سازوکار جدیدی از سوی او و اطرافیانش برای تعیین وزرا تشکیل شد و مسیر از دادن فراخوان به تشکلها و چهرههای سیاسی آغاز شد و با تشکیل کمیته و کارگروه ارزیابی پیشنهادات برای وزارتخانهها و شورای راهبری به ریاست محمدجواد ظریف ادامه پیدا کرد. در پی همین سازوکار بود که کمکم این تصور که شاهد تحقق اولین وعده پزشکیان که غلبه نگاه کارشناسی بر فضای اجرایی خواهیم بود، در محافل گوناگون رواج یافت و همه منتظر انتشار لیست وزرای «دولت وفاق ملی» بودند.
تنفیذ مسعود پزشکیان، نهمین رئیسجمهور کشور روز گذشته در حسینیه امام خمینی برگزار شد؛ تشریفات و مراسمی که در ابتدای هر دوره ریاستجمهوری برای تبدیل شدن رئیسجمهور منتخب به رئیسجمهور مستقر و شروع به کار دولت جدید براساس قانون پیشبینی شدهاست. تنفیذ حکم ریاستجمهوری پیش از مراسم تحلیف رئیسجمهوری طبق بند ۹ اصل ۱۱۰ قانون اساسی، از جمله وظایف و اختیارات رهبر جمهوری اسلامی است. ۱۴ بار این مراسم در کشور ما برگزار شده است. در ادامه نگاهی گذرا به این مراسم در ادوار گوناگون خواهیم داشت.
چهارشنبهشب بود که پس از گلایهمندی محمدجواد ظریف بهعنوان رئیس شورای راهبری دوره انتقال دولت چهاردهم از عدم دادن فرصت در صداوسیما برای شفافسازی عملکرد و سازوکار این شورا در تعیین وزرا و اعضای دولت بعدی، بالاخره او پشت دوربین این رسانه رفت و در برنامه زنده تلویزیونی گفتوگوی ویژه خبری به تشریح مباحث مختلف پرداخت و البته در میانه سخنانش برخی از موضوعات مطرحشده در فضای مجازی و ادعاها را نیز پاسخ داد.
برای ترسیم تصویر کلی از فضای سیاسی کشور تا زمانیکه اکثریت خاموش تصمیم به ورود به بزنگاهی مانند شرکت در انتخابات نگیرند، جریانهای سیاسی با قاطعیت نمیتوانند از پایگاه رای و جایگاه اجتماعی خود سخن بگویند. تنها میتوان چنین برداشت کرد که با توجه با اینکه آرای خاموش مخالف وضع موجود هستند و به دلیل ناامیدی از تغییر، چنین شیوهای را برگزیدند، پس همسو با اصولگرایان نیستند اما اینکه چقدر همراه اصلاحخواهان و همسو با آنها رفتار کنند؛ فعلاً قابل برداشت نیست.
قالیباف در بازیگری سیاسی که پس از خروج از کسوت نظامی در پیش گرفت، علاوه بر اینکه یک نگاه روشن را در پیش نگرفت و بهعبارتی از این سو به آن سوی طیف اصولگرا رفته در مهرهچینی و جلب نیرو و تحلیل وضع سیاسی خود با مشکل روبهرو بوده است.
مراسم سالگرد عزتالله سحابی، هاله سحابی و هدی صابر که قرار بود ۱۷ خردادماه در لواسان برگزار شود، ساعاتی قبل از شروع برنامه لغو شد اما رویدادی با عنوان «میانه آرمان و امید» به همین مناسبت در کلابهاوس از سوی کلابگفتوگوهای ملی برگزار شد که در آن چهرههای سیاسی و ملی به ایراد سخنرانی در وصف این افراد و ذکر خاطرات درباره آنها پرداختند.