بسیاری از جوانانی که علیرغم همه بی‌مهری‌ها و زخم‌زبان‌ها، همچنان با امید به اصلاح از درون، صندوق رأی را برگزیدند و با اشراف به پیامدهای رادیکالیسم کور و خشنی که انفعال و سرمایه‌سوزی امثال رحمانی‌فضلی در شکل‌گیری و پیشروی آن، نقشی اساسی داشته‌اند؛ نسبت به برخی اقوال و اعمال دولتمردان، از جمله این انتصاب نابجا، احساس خوبی ندارند و نسبت به استحاله وفاق‌ملی هشدار می‌دهند.
سپهر سیاسی کشور ما و علیرغم همه اینها (شامل تحولات عمیق نسبت به گذشته، آرایش جدید در عرصه‌های جهانی و منطقه‌ای و نیازها و الزامات زمینه و زمانه)، سیاستمردان ملی و باجنمی را مطالبه می‌کند که به جای نادیدن سیاست، امر ملی و امر سیاسی، با محوریت ایران عزیز، منافع و مصالح ملی، سیاست‌ورزی مسئولانه‌ای در پیش گیرند. این مسیر نه آنگونه که عده‌ای از حامیان پزشکیان می‌گویند «استعفا» و کناره‌گیری است که این پروژه، پروژه مشترک راست افراطیِ داخلی و خارجی است و نه تحمیل روایت استحاله‌ای؛ بلکه احیای سیاست ملی و مصلحانه و اقدام موثر بر اساس منافع‌ملی است.
