همه باید از این محرومیت نجات یابند
عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی-اجتماعی در گفتوگو با جماران و در پاسخ به این سوال که «این روزها موضوع سیمکارت سفید بهطور گستردهای مطرح شده است. با پذیرش فرضی فیلترینگ چه کسانی باید از سیمکارت سفید استفاده کنند؟»
عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی-اجتماعی در گفتوگو با جماران و در پاسخ به این سوال که «این روزها موضوع سیمکارت سفید بهطور گستردهای مطرح شده است. با پذیرش فرضی فیلترینگ چه کسانی باید از سیمکارت سفید استفاده کنند؟» گفت:«پاسخ کوتاه این است که همه باید از این محرومیت نجات یابند و استثناء ندارد. ولی در دوره روحانی وزارت ارتباطات و دولت مخالف فیلترینگ بودند؛ لذا هنگامی که فیلترینگ رخ داد کوشیدند که حداقل برخی اقشار از جمله روزنامهنگاران را مصون از فیلترینگ کنند.
در نهایت و بهویژه پس از ۱۴۰۱ برای روزنامهها چندین سهمیه دادند و حتی اینترنت داخل روزنامه(ADSL) نیز بدون فیلتر است. در واقع این امتیاز به روزنامهنگاران نبود، بلکه آنها را معاف از مجازاتی کردند که همه را باید معاف میکردند. ولی نکته مهم این بود که آیا به ازای این معافیت از مجازات تعهدی داده میشد؟ اگر بلی باید محکوم کرد و اگر نه باید خوشحال بود که حداقل بخشی از جامعه معاف از این وضع شدهاند. البته و به نظر من آنان باید در برابر این وضعیت مسئولیت بپذیرند و از معافیت همه مردم دفاع کنند.
اگر چنین نکردهاند باید پاسخگو باشند. بدا به حال کسانی که این ممنوعیت شامل حال آنان نشده و در عین حال تعهد دادهاند که چنین ممنوعیتی را توجیه کنند. من از ابتدا به واسطه حضورم در روزنامه اعتماد شامل این ممنوعیت نشده بودم. البته وظیفه خود هم میدانستم که فارغ از این مسئله از آزادی رسانه و رفع فیلترینگ به عنوان یکی از چند محور اصلی نوشتههایم دفاع کنم.
گمان هم نمیکنم کسی به اندازه من در این مورد نوشته باشد. از این که دیگران هم شامل ممنوعیت نشوند، اصلاً ناراحت نیستم؛ چون حق آنان است. همچنان که حق دیگرانی که دچار ممنوعیت شدهاند این است که نباید ممنوع باشند. در هر حال بهتر است افرادی که ممنوع از این حق نشدهاند با تمام توان از آزادی دسترسی همگان دفاع کنند.» وی در ادامه و در پاسخ به این سوال که «بسیاری افراد، این دسترسی را حتی برای خبرنگاران قبیح میدانند. با توجه به اینکه اینترنت ابزار کار خبرنگاران است، این نظر را درست میدانید یا غلط؟» تصریح کرد:«برخی افراد چنین رویکردی دارند. این متأثر از نگاه کلان آنان است.
برای نمونه، برخی دسترسیهای زیادتری نسبت به دیگران دارند. آیا باید به آنها بگوییم دسترسی خود را قطع کنند یا از آن دسترسیها استفاده عمومی کنند. شاید گمان میکنند که راه آمدن با چنین تبعیضی، به نهادینه شدن آن منجر میشود. اگر مخالفت این افراد میتوانست فیلترینگ را بردارد، حرف درستی بود. ولی جالب است که بخشی از اصلیترین مخالفان هم همینها هستند.
در هر صورت باید قدری هم همدلی کرد. سخت است که بپذیریم چرا فلانی فیلتر نیست و من هستم. ولی راهحل مقابله هر دو نفر با رفع فیلترینگ است و نه اینکه چرا او نیست و من فیلترم؟!» عبدی همچنین در پاسخ به این سوال که «ممکن است کسانی بگویند که اگرچه اینترنت ابزار کار خبرنگاران است، ولی وقتی مخاطب آنان خودش از اینترنت فیلترشده استفاده میکند، استفاده آنها از اینترنت بدون فیلتر هم یک تبعیض محسوب میشود. نظر شما چیست؟» توضیح داد:«درست است؛ این تبعیض هست.
ولی ما نباید ناراحت باشیم که دیگران حق خود را دارند. اگر زمانی که من زندان بودم آیا باید ناراحت باشم که چرا دیگرانی که مثل من هستند زندان نیستند و این تبعیض است؟ باید خوشحال باشم که حداقل دیگری آزاد است. من باید دنبال رفع زندان از خودم باشم، او هم همراهی کامل کند. این تبعیض با تبعیض و سهمیه کنکور فرق دارد که استفاده از این امتیاز حقی از دیگری را ضایع میکند. من جوانانی را میشناسم که حاضر به استفاده از این امتیاز به ناحق نشدند، ولی الان کسی را هم میشناسم که فرزندش از این امتیاز به ناحق در کنکور استفاده کرده، ولی به این حق طبیعی نداشتن فیلترینگ دیگران اعتراض کرده است.»
وی همچنین درباره «آیا دولت پزشکیان میتواند اصل پدیده فیلترینگ را رفع کند؟» گفت:«مسئله فیلترینگ فقط نوعی اذیت کردن مردم است و همه با قدری تلاش و زحمت و هزینه از این مانع عبور میکنند. این فقط باقیمانده یک بدنامی است که اتفاقاً نماد بدترین نوع ضدیت با خواست عمومی است. امیدوارم دولت این مسئله را حل کند».
این تحلیلگر سیاسی در پایان تاکید کرد:«تا آنجا که میدانم دولت چه در زمان روحانی و چه حالا، صددرصد مخالف فیلترینگ هستند. حالا چرا نتوانستهاند انجام دهند ماجرای دیگری است. ولی به طور طبیعی کوشیدهاند که آن را تخفیف دهند و به نظرشان یکی از این راهها همین بوده است.»