جنجال مرد بودن یک زن

ماجرا از مسابقه ایمان خلیف، بوکسور زن المپیک، شروع شد که با شکست آسان حریف خود در 46 ثانیه یک موضوع جنسیتی بین‌المللی را ایجاد کرد. ایمان خلیف 25 ساله ،یکی از دو ورزشکاری است که در مسابقات جهانی سال گذشته در دهلی نو بعد از اینکه معیارهای واجد شرایط بودن جنسیت را نداشت کنار گذاشته شد، حالا بعد از پیروزی در یک‌چهارم نهایی مقابل آنجلینا کارینی به مدال طلا چشم دوخته است.  اما این پیروزی با جنجالی که راه‌ افتاده خدشه‌دار شده است، وقتی رقیب ایتالیایی‌اش بعد از شکست تنها در 46 ثانیه با چشمانی اشک‌بار کنار کشید و به مربی‌اش گفت که «این منصفانه نیست.»

خلیف در مصاحبه زیرخاکی که قبل از بازی‌ها فیلمبرداری شده بود، درباره‌ی لغو محرومیت خود به‌دلیل بهبودی در سطح تستوسترون بالا صحبت کرد و گفت: «می‌خواستم به تمام دنیا نشان دهم که ایمان خلیف چه زن شجاعی است.» مبارزه‌ی جنجالی او در پاریس در آستانه‌ی تبدیل‌شدن به یکی از بحث‌برانگیزترین مبارزات تاریخ المپیک است و رؤسای کمیته‌ی المپیک اکنون با واکنش‌های خشمگینی پس از این مبارزه روبه‌رو هستند.

مردان نمی‌توانند زن شوند

لیز تراس، نخست‌وزیر سابق بریتانیا این مبارزه را به‌شدت محکوم کرده است. این نماینده سابق حزب محافظه‌کار در توئیترش نوشت: این جنون کی متوقف می‌شود؟ مردان نمی‌توانند زن شوند. چرا دولت بریتانیا به این موضوع اعتراض نمی‌کند؟ قهرمان بریتانیایی المپیک، شارون دیویس، نیز وارد بحث و جدل شد و واکنشی خشمگینانه به این ماجرا داشت: «این تکان‌دهنده است. کمیته‌ی المپیک مایه‌ی شرمساری و افتضاح وحشتناکی است. درواقع این موضوع کتک‌زدن زنان را قانونی می‌کند. این باید متوقف شود! واقعاً اون‌ها چه مرگشون شده؟»

درحالی‌که جی کی رولینگ، نویسنده هری پاتر، این مسابقه را «دیوانگی» نامید؛ این نویسنده جنسیت انتقادی دیروز در پستی نوشت: برای پایان‌دادن به این جنون چه باید کرد؟ بوکسور زن با جراحات جانی باقی مانده است؟ بوکسور زن کشته شد؟ نویسنده با انتشار ویدئویی از مبارزه‌ی امروز اضافه کرد: «این (کل موضوع) را تماشا کنید، سپس توضیح دهید که چرا با مردی که زنی را در ملأعام برای سرگرمی شما کتک می‌زند، مشکلی ندارید. این ورزش نیست، از قلدر متقلب با لباس قرمز گرفته تا سازمان‌دهندگانی که اجازه دادند این اتفاق بیفتد، همه درباره‌ی مردانی است که از قدرت خود بر زنان لذت می‌برند.

رؤسای المپیک بااین‌حال به‌سرعت از خلیف دفاع کرده و از «پرخاشگری» و «تبعیض» مردم انتقاد کردند. خلیف در شبکه‌های اجتماعی این نوشته را به اشتراک گذاشت: «الحمدلله. عدل الهی.» طی این مبارزه، کارینی دو بار ضربه خورد و مشکوک به شکستن بینی‌اش بود و قبل از این‌که به مربی‌اش بگوید «این منصفانه نیست»، به زحمت مشتی را پرتاب کرد. بعد روی زانوهایش افتاد، از خشم به تشک ضربه زد و از دست دادن با خلیف امتناع کرد.  پس از پایان مبارزه یک‌طرفه دسته‌ی 66 کیلوگرم، کارینی 25 ساله گفت که مبارزه را برای «نجات زندگی»‌اش ترک کرده است. 

طی یک مصاحبه‌ی زیرخاکی در کانال الجزایر که عکس‌هایی از کودکی خلیف به‌عنوان دختربچه را نشان می‌دهد، او می‌گوید که چگونه به‌خاطر «ویژگی‌های فیزیکی‌اش» که مربی‌اش در مدرسه در او دیده بود، وارد بوکس شده بود.  وقتی مصاحبه‌کننده از او پرسید که چرا ورزشی را انتخاب کرده است که اغلب به‌عنوان ورزش مردان به آن نگاه می‌شود، خلیف جواب داد: «این فقط شانس محض بود، من هیچ‌وقت تصور نکرده بودم که یک‌روز بوکسور شوم، چه برسد به این‌که قهرمان جهان شوم.»

او ادامه داده است: «من همیشه عاشق فوتبال بودم و در روستای کوچک‌مان بازی می‌کردم. پدرم هم همیشه فوتبال را ترجیح می‌داد. اما من در مدرسه در ورزش‌ها خیلی خوب بودم و از آنجا که ویژگی‌های خوب فیزیکی داشتم، معلم‌ام تشویقم کرد که بوکسور شوم و او کاملاً حق داشت.» خلیف گفت، همین‌که برای اولین‌بار پایش را در رینگ گذاشت، عاشق این بوکس شد.  این بوکسور کودکی‌اش را «خیلی سخت» توصیف می‌کند و می‌گوید: «من از منطقه و خانواده‌ای محافظه‌کار آمده‌ام. بوکس، ورزشی بود که تنها به مردان اختصاص داشت.»

او همچنین از رفت‌وآمدش بین روستایش و شهر می‌گوید، جایی که در آنجا آموزش می‌دید:‌ «این موانعی بود که وقتی شروع کردم، با آن‌ها روبه‌رو شدم. پیش می‌آمد که در خیابان نان می‌فروختم، ظروف و اشیای دیگری را در خیابان‌ جمع‌آوری می‌کردم تا پولی به‌دست آورم که بتوانم این‌طرف و آن‌طرف بروم، چون خانواده‌ام خیلی فقیر بودند.»

ایمان حرفه‌ای را به‌عنوان «داستانی تأثیرگذار» توصیف می‌کند و می‌گوید چطور حرفه‌اش را قبل از نقل مکان به شهر، به پایتخت و بعدتر با انتخاب برای رفتن به خارج از کشور، در روستایی الجزایری شروع کرده بود.

آیا این توطئه است

شرکت خلیف در این رویداد بعد از این‌که سال گذشته برای حضور در مسابقات جهانی بوکس زنان، سلب صلاحیت شد، باعث جنجال‌هایی شده است.  وب‌سایت المپیک خاطرنشان کرد که خلیف ساعاتی قبل از مسابقه‌ی مدال طلا در برابر یانگ لیو از چین در دهلی‌نو، به‌دلیل سطح بالای تستوسترون معیارهای واجد شرایط بودن را برآورده نکرد و درنتیجه محروم شد. کمیته المپیک الجزایر (COA) با این ادعا که عدم صلاحیت بخشی از «توطئه» برای جلوگیری از کسب مدال طلا بود، پاسخ داد: «دلایل پزشکی» پشت سطح بالای تستوسترون است.

لین یو تینگ از تایوان، دیگر ورزشکاری بود که از مسابقات جهانی محروم شد. خلیف در گفت‌وگویی در فیلمی مستند می‌گوید: «سال 2023، بعد از سالی بسیار عالی، سالی بسیار سخت برایم بود... آن ضربه‌ای سخت برایم بود اما من قوی‌تر بازگشتم تا توان و عزمم را نشان دهم و به تمام دنیا نشان دهم که ایمان خلیف، یک زن شجاع، کیست.»

در این مسابقه جنجالی سریع کارنی دو ضربه سهمگین از خلیف دریافت کرد و گفت که ضربه سنگین، ادامه‌دادن را غیرممکن کرد. کارنی بعد از این شکست گفت: «برای حفاظت از جانم کنار کشیدم. نمی‌توانستم ادامه دهم. من درد شدیدی در بینی‌ام دارم و گفتم: بس کن. بهتر است از ادامه‌دادن خودداری کنم. از اولین ضربه، بینی‌ام شروع به خونریزی کرد. من نمی‌توانستم در آن لحظه سر زندگی‌ام قمار کنم، باید از جانم هم دفاع می‌کردم. من ترسی نداشتم، هیچ ترسی از بودن در رینگ یا ضربه خوردن ندارم. من اغلب اوقات در تیم‌ملی بازی کرده‌ام. من با برادرم تمرین می‌کنم و همیشه روبه‌روی مردان مبارزه کرده‌ام، اما امروز درد خیلی بدی احساس کردم.»

او همچنین گفته است که برای اعتراض به حضور حریفش از مسابقه کنار نکشیده است، بلکه این تصمیمی است که المپیک باید درباره‌اش نظر دهد.  او در پاسخ به این سوال که چرا در پایان مسابقه زانو زد، گفت که این به‌خاطر پدر مرحومش بود که در سال 2021 درگذشت و اضافه کرد: «متأسفم که ایتالیا را روی سکو نبردم.»

پس از این مبارزه، فدراسیون بوکس الجزایر از پیروزی خلیف ابراز خوشحالی کرد و در فیس‌بوک نوشت: «به ایمان خلیف، بوکسور الجزایری تبریک می‌گوییم که پس از شکست آنجلینا کارینی ایتالیایی در کمتر از 46 ثانیه در رینگ، بدون زحمت به مرحله یک‌چهارم نهایی راه یافت.»

مقامات ایتالیایی قبلاً به حضور این بوکسور الجزایری اعتراض کرده بودند و مقامات المپیک در حال ارزیابی نحوه برخورد با جنجال‌های بیشتر پیرامون این الجزایری بودند که در راه کسب مدال طلای المپیک است. کمیته المپیک نهاد جدیدی به‌نام واحد بوکس پاریس ایجاد کرد تا صلاحیت برای مسابقات را مشخص کند. مدارک این نهاد اشاره به جنیست زنان یا مردان نکرده است و تنها داشتن یک کارت شناسایی قابل قبول برای ورزشکاران بوکسور زن وجود دارد. یکی از مسئولان کمیته‌ی المپیک گفته است، این ورزشکاران قبلاً بارها رقابت کرده‌اند و این‌طور نیست که یک‌دفعه از زیر بته سر درآورده باشند.  با این بحث‌ها همچنان توکر، یک دانشمند ورزشی، می‌گوید که این جنجال‌ها به‌خاطر نبود یک سیاست واضح از سوی کمیته المپیک ایجاد شده است.