آغاز حضور زنان در عرصه سیاسی ایران از چه زمانی آغاز شد، «زن» از چه دورهای بهمنزله امر سیاسی در نظر گرفته شد و آیا میتوان آن را محدود به ایران دانست؟ آیا حضور در واقعه تنباکو، نقطه شروع است یا باید تاریخ این حضور را از پیش از آن در نظر گرفت؟ دو پژوهشگر زن از ایران و افغانستان در نشست اخیر مؤسسه رحمان بهنام «جنسیت و مسیر معاصر؛ تداوم و تغییر» به این سوالات پاسخ دادند.
در ۱۰ سال گذشته یک مسیر به‌طور مکرر تکرار شده؛ ایران هیچ‌وقت تکلیفش را با مهاجران افغانستانی روشن نکرده است.
۱۵ اوت ۲۰۲۱، در بحبوحه خروج ایالات متحده و ناتو از افغانستان، اشرف غنی، رئیس‌جمهور، ارگ کابل را ترک کرد تا طالبان بار دیگر حکومت را در همسایه شرقی جمهوری اسلامی ایران به دست بگیرند. در روز سقوط پایتخت افغانستان، تصاویری آخرالزمانی از فرودگاه کابل به جهان مخابره شد که مردم این کشور را در حال تلاش برای خروج، حتی به قیمت آویزان شدن از چرخ‌های هواپیماهای آمریکایی نشان می‌داد. آن‌هایی که اما نتوانستند خاک وطن را به‌صورت هوایی ترک کنند، از ساعتی پس از ورود طالبان به پایتخت، راهی مرزها شدند تا موج…
معاون سخنگوی طالبان اجرای پروژه انسداد مرزی با افغانستان را حق ایران دانست و اذعان کرد این پروژه با توافق و هماهنگی امارت اسلامی اجرا می‌شود.
سه سال پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان، بسیاری از کشورهای غربی همچنان از به‌رسمت شناختن این گروه افراطی امتناع می‌کنند تا اینکه اقدامات ممنوعه خود مانند سرکوب سازمان‌یافته زنان یا بازداشت‌های فراقانونی و کشتار مخالفان احتمالی سیاسی را متوقف کند.
اخیراً اظهارنظری از سوی کاظمی‌قمی، نماینده ویژه رئیس‌جمهور در امور افغانستان منتشر شده که می‌گوید: «سفارت ایران در افغانستان مجموع منافع کشور را در تعامل با طالبان افغانستان مدنظر دارد و مسئله حقابه سیستان اولویت نخست ما در این تعاملات نیست و آنچه تاکنون اتفاق افتاده است تخصیص به موقع حقابه هیرمند است.» اظهارنظری که داغ مردم سیستان‌وبلوچستان را تازه می‌کند و زخم‌هایشان را ناسور. چگونه با این همه درد و ناراحتی حقابه سیستان می‌تواند از اولویت اول خارج شود؟
گزارشی که به تازگی بخش زنان سازمان ملل متحد منتشر کرده حکایت از تشدید تبعیضها علیه زنان در کشور افغانستان دارد؛ وضعیتی که بعد از به قدرت رسیدن دوباره طالبان روزبهروز فجیعتر می‌شود و به گفته این گزارش، این حکومت، طی حدود سه سال با بیش از ۷۰ فرمان، دستورالعمل و بیانیه و همچنین روشهایی سیستماتیک، نتیجه دههها پیشرفت در زمینه برابری حقوق زن و مرد را از بین برده است.
با پایان جنگ در افغانستان و روی کار آمدن طالبان، خبرنگاران اجازه دسترسی به مناطق و مستنداتی را پیدا کرده‌اند که در دوره حکومت جمهوری و حضور آمریکایی‌ها در این کشور امکان دسترسی به آن وجود نداشت. دسترسی به این اسناد تاریخچه‌ای خونین از عملکرد تعدادی از متحدان کلیدی آمریکا در افغانستان را فاش کرد.
پرونده رئیس سازمان بورس دولت سیزدهم با مهر وامهای نجومی بسته شد
پایان قصه عشقیسخنگوی دولت:
«فقر» خروجی درست عمل نکردن سیستم استاحمد زیدآبادی:
از این همه تناقض آدمی سرسام می‌گیرد
