وزیر علوم دولت سیزدهم هنگام خداحافظی با صندلی وزارت حلالیت طلبید؛ یک‌بار به زبان در مراسم تودیع و یک‌بار هم با نامه. در یکی از همکارانش بابت احتمال اتخاذ تصمیمات ناگهانی و در دیگری از عموم مردم و اهل علم و دانشگاهیان که ناکامی‌های ندانسته، ناخواسته و نتوانسته‌ی مدیریتی او را ببخشند. این چند کلمه را نه از باب مرور آنچه گذشت می‌نویسم که در جای خود لابد فایده هم دارد بلکه اشاره‌ی من به آن است که خطاهایی صورت گرفت که در زمان خود نسبت به آنها هشدارهای جدی داده شد.
