روانپزشکان در دو روزی که گذشت دور هم جمع شدند تا از آنچه خودکشی بر سر ایرانیان می‌آورد، حرف بزنند؛ از آخرین آمارهای خودکشی در ایران، محرمانه شدن آمارها در این باره در وزارت بهداشت و تحویل ندادن آن به سازمان بهزیستی، افزایش خودکشی‌ها در بیمارستان‌های روانپزشکی، آمار سه‌برابری خودکشی در استان ایلام و... از نکاتی بود که در روز دوم همایش پیشگیری از خودکشی مطرح شد.
خانواده بیماران مبتلا به اسامای در حال مهاجرتاند. آنها خانه و زندگیشان را میفروشند، به دلالها و وکلای مهاجرتی می‌دهند و به کشورهایی مثل آلمان، اتریش، هلند، انگلستان و چند کشور اروپایی دیگر مهاجرت می‌کنند. البته مهاجرت که نه؛ آنها پناهنده میشوند و این آغاز مسیر سخت و پیچیده زندگی آنهاست: «کاش زودتر از ایران خارج شده بودم.»
«دانشآموزانی که از پایه ششم به هفتم می‌روند، حداقل از هر ۲۰ نفر، ۴ تا ۵ نفرشان به هیچعنوان سواد خواندن و نوشتن ندارند. خوابگاههای دانشآموزی یا تعطیل است یا کم است. سرویس مدرسه حذف شده.»(معلمی از سیستانوبلوچستان). افت تحصیلی، کم‌سوادی و ترک تحصیل را میانگین نمرات امتحان نهایی دانش‌آموزان نشان می‌دهد؛ شرایطی که به استناد گفته‌های معلمان در مناطق محروم، سرعت بیشتری گرفته و کشور را با موجی از بی‌سوادی مواجه خواهد کرد. وضعیت مالی و کیفیت آموزشی هم حرف اول را در این فاجعه می‌زند.
آرش نصراصفهانی جامعه‌شناس می‌گوید: هر افغانستانی در ایران باید یک پرونده فردی داشته باشد، درحالیکه از ابتدای ورود افغانستانیها به ایران، آنها به‌شکل پناهنده جمعی در نظر گرفته شدند؛ یعنی اعتقاد بر این بود که آنها پناهنده هستند و باید به کشور خودشان برگردند به‌همین‌دلیل هیچ وقت دولت حاضر به تشکیل پرونده برای این افراد نشد
مهاجرت پزشکان و پرستاران، خودکشی دستیاران پزشکی، بی‌پولی، شکست طرح‌ها، کمبود نیرو، بخش‌های غیرفعال مراکز درمانی، کمبود دارو، کمیاب‌شدن داروی بیماران خاص و سهم پایین از تولید ناخالص داخلی تنها بخشی از چالش‌های پیش‌روی گزینه پیشنهادی وزارت بهداشت دولت چهاردهم است؛ کسی که از میان چندین گزینه انتخاب شد و امروز قرار است به‌عنوان یکی از سه نفری باشد که به مجلس برای گرفتن رأی اعتماد معرفی شود.
جامعه به سمت فقر مطلق پیش می‌رود؛ فقری که به درآمد و امکانات و نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی گره خورده است.
نزدیک به ۹ بیمارستان شیراز و یکی از بیمارستان کرج، در هفتهای که گذشت با بحران شدیدی روبهرو شدند. پرستاران آنها در اعتراض به اضافهکار اجباری، اجرا نشدن قوانین، حقوق پایین، کار سخت و فراوان، توهینها و تهدیدها، دست از کار کشیدند و در خانه نشستند. حالا تنها خواسته آنها حضور رئیسجمهوری برای رسیدگی مستقیم به مشکلاتشان است.
خبرنگاران و روزنامه‌نگاران با دلی پرهراس، همچنان به میدان می‌روند؛ درباره قانون حجاب گزارش می‌دهند، سراغ کارگران می‌روند یا از تخلفات شهرداری می‌نویسند، از بهزیستی انتقاد می‌کنند و سازمان‌های متخلف را رسانه‌ای می‌کنند. آنها در میدانند؛ میدانی پرهراس.
چهار پژوهشگر اجتماعی و متخصص دادهها، ۲۳ روز پس از برگزاری دور دوم انتخابات ریاستجمهوری به صورت آنلاین دور هم جمع شدند و میزان مشارکت مردم و بی‌تفاوتی آنها در دو دور انتخابات، عملکرد شبکههای اجتماعی، صداوسیما و کمپینهای تبلیغاتی را تحلیل کردند؛ نتیجه اما موضوعات و آمارهای مهمی بود که از این جلسه خارج شد.
اجاره و فروش خانه به دلار با هدف فرار مالیاتی انجام میشود. در خیلی از معاملات دیده میشود که مالک دلار و سکه میخواهد. در این زمینه هم نظارتی وجود ندارد. قیمتگذاری با دلار و سکه اصلاً قاعده و قانونی ندارد، هر چقدر تیغ مالک ببرد، مستأجر باید پرداخت کند. اینها توافق بین خودشان است. در سایت دیوار هم آگهیهایش را میتوان دید. هر جا که نوشته اجاره به خارجی منظور، اجاره به دلار است. چراکه اساساً نمیتوان به یک افغانستانی خانه داد و یا با او قرارداد بست، به همین دلیل منظور این افراد نیستند.…
احمد زیدآبادی:
مردم فلسطین باید درباره سینوار قضاوت کنندریابکوف:
به اسرائیل هشدار داده‌ایم که به حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران حتی فکر هم نکندعلی جنتی:
پکن و مسکو هرطور که خواسته‌اند باج‌گیری کردهانداکونومیست:
اگر واقعا جنگی بین ایران و اسرائیل در بگیرد، رهبران پکن احتمالا عقب نشسته و صرفا نظاره گر خواهند بود
