آیین پهلوانی با طعم زنانه / درباره نمایش به زور به نویسندگی و کارگردانی سپیده سروری
نمایش «به زور» تماشایی شروع می‌شود و مخاطبان خویش را شیفته لحن، فضاسازی و ژست‌های بازیگران ورزیده و آماده‌اش می‌کند.
محمدحسن خدایی
منتقد تئاتر
-
-
بر مدار عواطف عشق و خشم غیرطبقاتی
اجرایی که فضل‌اله عمرانی در نمایش با خشم به گذشته نگاه کن تدارک دیده، به روح زمانه‌ای وفادار است که بروز عواطفی چون خشم را ذیل دوری از عرصه عمومی چون سیاست جست‌وجو می‌کند. اما با تمام کاستی‌هایی که این‌قبیل اجراها دچارش می‌شوند، می‌توان از تماشای بعضی دقایق پرتنش‌اش لذت برد و نکته‌ها آموخت. به هر حال در زمانه جنگ‌های بی‌پایان خاورمیانه، نمی‌توان با خشم به گذشته خیره شد و خشمگین نشد.
-
مناسک خروج؛ نورای ایبسن و مسئله معاصر بودن
لوکاس نیت در مقام نمایشنامه‌نویس، قرار است نقبی بزند به جهان ایبسن و در یک جهان ممکن، بازگشت نورا به خانه را بعد از ۱۵ سال رویت‌پذیر کند.
-
صداهایی که از وضوح خارج شده‌اند
اجرای «ناصدا»، نویدبخش یک آینده روشن برای مهدی برومند است، اگر که جسارت بیشتری کند و به سوی نمایشنامه‌هایی برود که بیش از کلام به فضاسازی میدان می‌دهند.
-
شیر اصیل ایرانی
بوروکراسی در جهان مدرن برای نظم‌بخشی به امور جاری زندگی به‌وجود آمده و قرار شده رابطه شهروندان با دولت را سامان بخشد.