دهه ۷۰ با ورود به دوره بازسازی پس از جنگ و پس از آن هم انتخابات ریاستجمهوری دوم خرداد ۷۶، فرصتی برای طرح موضوعاتی مانند اولویت توسعه سیاسی یا توسعه اقتصادی به میان آمد.
عباس عبدی، تحلیلگر اصلاحطلب معتقد است که میدان دادن برای حضور یک جریان معتدل در انتخابات ریاستجمهوری، پایانی برای تندروها در ایران بود.
مسعود سپهر، استاد علوم سیاسی دانشگاه شیراز در گفتوگو با هممیهن میگوید قرار گرفتن ایران در یک نقطه عطف تاریخی منجر به این شده است که حاکمیت عدم همراهی با جریان تندرو پیش رو را در برنامه خود قرار دهد؛ هرچند که هیچوقت حرکت حذفی و خشن در مقابل جریان تندرو رخ نخواهد داد.
رحیم ابوالحسنی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران میگوید که حاکمیت در حال حاضر نمیخواهد صدای تندروها بلند باشد، اما کسی انگیزه درمان نظام دیوانسالارِ بیمار کشور را که تندروها محصول آن هستند را نیز ندارد.
موضوع مذاکره ایران و آمریکا و گزارشی که دولت به مجلس ارائه کرده هنوز در فراکسیون انقلاب به عنوان بزرگترین فراکسیون این دوره مجلس مطرح نشده است.
برخی از کارشناسان معتقدند یکی از بهترین راههای محقق شدن شعار سال مبنی بر «سرمایهگذاری برای تولید» مذاکرات است که دولت باید آن را به جد پیگیری کند و به نتیجه رسیدن آن را به نوعی زیرمجموعه منافع ملی تعریف میکنند.
بخشی از نمایندگان با مذاکره کنونی مشکلی ندارند. شاید بهتر است بگوییم آنها از حد اعتدال خارج نشده و به موضوع مذاکرات با دید بازتری نگاه میکنند.
حمیدرضا ترقی، دبیر حزب موتلفه خراسان رضوی در گفتوگو با هممیهن از یک سو معتقد است عملکرد استاندار جدید این استان خوب است و از طرفی دخالت اعضای ستاد پزشکیان و جریانهای اصلاحطلب در انتصابات را بسیار پررنگ میداند؛ بهگونهای که استانداری را به پاتوق خود تبدیل کردهاند.
غلامحسین مظفری از این جهت در راستای وفاق ملی درست عمل میکند که سعی میکند جریان مخالف و تندرو را هم عصبی نکند و در جاهایی که این گروهها نمیتوانند چندان اختلالی ایجاد کنند دست به ترکیب آنها نزنند
رسول منتجبنیا، از فعالان سیاسی اصلاحطلب و در کنار مهدی کروبی از موسسان حزب اعتماد ملی بود و حالا هم دبیرکل حزب جمهوریت است.
