آغاز مهاجرت کبری
۲۴ تیرماه ۱۲۸۵، روحانیون و مردم تهران در اعتراض به عملی نشدن خواستههایشان مبنی بر تاسیس عدالتخانه، تصمیم به هجرت گرفتند و در حرم حضرت معصومه(س) متحصن شدند. این واقعه به مهاجرت کبری شهرت دارد.
در این روز سیدمحمد طباطبایی و سیدعبداللّه بهبهانی در رأس یک گروه هزار نفری به سوی قم حرکت و مهاجرت کبری را شروع کردند.
همچنین شیخ فضلالله نوری، سه روز بعد با فراهم آوردن جمعیت بسیار زیاد، از تهران به قم هجرت کرد. این مهاجرت، موجی از یک قیام در سراسر کشور ایجاد کرد و علمای بزرگ زمان ازقبیل آقانجفی اصفهانی و آخوند ملاقربانعلی زنجانی از روحانیون مشهور و متنفذ اصفهان و زنجان، به این تحصن پیوستند و روحانیون سایر شهرها با تلگرافهایی با متحصنین قم همراهی کردند.
همچنین جمعیت زیادی نیز برای حفظ جان خود در سفارت انگلستان در تهران متحصن شدند. سرانجام بر اثر فشار متحصنین، مظفرالدینشاه خواستههای آنان را پذیرفت و دستور عزل عینالدوله، برگزاری انتخابات و تشکیل مجلس شورا را صادر کرد.
