زندگی عادی یک بدیل پرطرفدار در جنبش ۱۴۰۱ بود. جامعه به این دلیل که در گذشته فرصت اندیشیدن به بدیل را نداشته، حس و تخیلات خامی را مطرح می‌کند که در جامعه ایران یکدست نیست. تخیلاتی که در کردستان درباره نظم بدیل وجود دارد، شباهتی به آنچه در بلوچستان که به اعتراضات پیوسته بود، ندارد و ممکن است شباهتی با مناطق مرکزنشین هم نداشته باشد
در اصفهان، دانشآموزان نابینا تنها تا کلاس ششم مدرسه ویژه نابینایان دارند
افزایش هزینههای سلامت موجب تشخیص دیرهنگام بیماریها و رها کردن درمان شده است
حدود ۲۳ میلیون نفر در فضاهایی زندگی می‌کنند که می‌توان آنها را «تله‌های فضایی فقر شهری» نامید
بررسیهای «هممیهن» نشان میدهد از آبانماه ۱۴۰۲ تا ۱۸ اردیبهشتماه امسال ۱۴ دانشآموز در حوادث سرویس یا اتوبوس مدرسه جان باخته‌اند
انتخاب فرزندآوری به یکی از بزرگترین چالش‌های مردم و حاکمیت بدل شده است. بعضی زنان طبقه متوسط شهری دوست دارند مادر شدن را تجربه کنند اما مشکلات اقتصادی و ناامنی‌های اجتماعی سبب می‌شود فرزندآوری برایشان هوسی باشد که نباید به سمت آن بروند.
حداقل ۴۰ سال است که درباره این موضوع هشدار میدهم و میگویم که پهنه تهران، البرز و بسیاری از پهنههای دیگر مستعد زلزلههای بسیار بزرگ است، بهخصوص زلزله تهران. این زلزله آخرالزمانی خواهد بود؛ زلزلهای که تمام دانشمندان داخلی و خارجی ۴۰ سال است که درباره آن مینویسند و روی آن مطالعه می‌کنند
خشونت خانگی در ایران جرم‌انگاری نشده و همین موضوع سبب می‌شود بسیاری از موارد خشونت و آزار، پیگیری قانونی نشوند. قضات به‌ویژه در مناطق محروم، تحت‌تاثیر نگاه‌های سنتی و فرهنگ مردسالارانه مجازات‌های سبک‌تری برای قتل‌های ناموسی در نظر می‌گیرند و همین موضوع سبب می‌شود به‌نوعی قتل‌های ناموسی توجیه‌پذیر شوند.
خشونت خانگی مثل یک یادگاری رنج اندود، بار چمدان‌شان می‌شود و با آنها از مرزها می‌گذرد. به انگلیس، کانادا، سوئد، آمریکا و هر کشور دیگری که بروند می‌رسد.
فروش میوه و سبزیجات به حداقل رسیده، در غرفه لبنیات فروشنده بدون مشتری نشسته و مردم گوشت و مرغ را به قول خودشان نگاه می‌کنند، نمیخرند. سبد غذایی خانوادهها هر روز کوچکتر می‌شود و بیماریای به‌نام سوءتغذیه بین مردم، به‌ویژه کودکان پرشمارتر
