نباید فراموش کرد که تعدادی از دولت‌های عربی از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی در دورانی به شدت تلاش کردند تا جلوی استمرار اجرای این توافق را بگیرند و در دور نخست ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ برای شکست این توافق لابی‌های شدیدی انجام دادند.
در درجه اول باید در داخل کشور تحریم‌های بین‌المللی کشور جدی گرفته‌شود. ضمن اینکه باید حتماً توجه کنیم که سیاست خارجی و وزارت امور خارجه، توانایی معجزه و شق‌القمر کردن ندارد. دیپلماسی زمانی می‌تواند کارکرد داشته‌باشد که دست پری داشته‌باشد و دارای اهرم‌های قدرت و کارت‌های بازی بی‌شماری باشد تا در هر لحظه بتواند طراحی جدیدی انجام دهد و کارت جدیدی روی میز بگذارد و از اهرم جدیدی برای گرفتن امتیاز استفاده کند.
این ایده از آن دسته مقولاتی است که پنجاه درصدش جوره! و تا به امروز هیچ‌یک از مقام‌های کشورهای عربی اظهارنظری، نفیاً یا اثباتاً در مورد تمایل به عضویت یا مشارکت در کنسرسیوم اتمی با ایران جایی مستند نشده‌است.
بعد از پنج دهه رابطه آسیب‌دیده و تلنبارشدن مشکلات روی هم، حالا به اینجا رسیدیم که فعلاً با یکی از دغدغه‌های اصلی دو کشور دست‌وپنجه نرم کنیم و کار را جلو ببریم؛ بنابراین من در مجموع این دور را مثبت ارزیابی می‌کنم و امیدم هم همین است که اگر با همین رویکرد و همین وضعیت جلو برود، روند به سمت خوبی باشد.
