اولینبار با آصف بیات بیش از دودهه پیش و بهواسطه کتاب خواندنی و ارزشمند «سیاستهای خیابانی» آشنا شدم. آن زمان خیلی جوان بودم و متوجه اهمیت کاری که کرده، نشدم. آنچه در آن کتاب نظرم را جلب کرد این بود که بیات هم مثل من از خانوادهای معمولی و متعلق به طبقات نسبتاً فرودست و حاشیهای برآمده و نوشتهها و پژوهشهایش ناشی از دغدغههای عینی خود اوست، یعنی انتزاعی و از بالا فکر و کار نمیکند.