مهدی بازرگان، یدالله سحابی و محمد قریب را شاید با توجه به بورسیه‌ای که به موجبش به فرانسه رفتند و برای خدمت به مردم بازگشتند، بتوان «سه یاردبستانی» دانست که هر کدام در حوزه علم و دانش در جایگاه ویژه‌ای قرار داشتند؛ و در کنارش زندگی‌شان را محدود به دنیای علم و فضای آکادمیک نکردند و هر سه در زندگی سیاسی و اجتماعی هم سرآمد بودند. این سه چهره یک‌بار دیگر در «یاد» و به‌عنوان یازده استاد دانشگاه اخراجی که معترض به کنسرسیوم در سال ۱۳۳۳ بودند، در کنار هم قرار گرفتند و تبدیل به الگوی دانشمندانی شدند که…
