فارغ از اینکه «سیدعباس صالحی» گزینه پیشنهادی مناسبی برای وزارت فرهنگ و ارشاد هست یا نیست، دست‌کم این فرصت درباره او هست که عملکردش را به‌عنوان وزیر ارشاد سابق مورد واکاوی قرار داد و او را در میزان همان وزارتخانه‌ای که پیشنهاد شده سنجید. خوشبختانه دیرزمانی از مدیرت او بر این مسند نمی‌گذرد و با ارجاع تاریخی به همین چند سال پیش می‌توان او را در آینه خودش به تماشا نشست.
گویی بازمانده‌های دولت سیزدهم در وزارت فرهنگ و ارشاد، آخرین دست و پاهای خود را می‌زنند تا سلطه سلیقه و گفتمان خود بر تقدیر سینما را به‌زعم خود تدبیر کنند.
بیش از ۱۵ سال از فقدان سیف‌الله داد، مدیر فرهنگی شناخته‌شده، سینماگری که بین سال‌های ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶ ریاست هیئت‌مدیره خانه سینما را بر عهده داشت و از ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ معاون امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، می‌گذرد.
یکی از ابرچالش‌های سینمای ایران که همواره با آن درگیر بودهایم، مسئله سانسور و ممیزی است. ممیزی در سینمای ایران دارای خطوط قرمزی است که بسته به زمان، مکان، اشخاص، حدود و ثغورش دستخوش تغییرات محسوسی است. برخی فیلم‌سازان همواره کارت بلانش دارند و تقریباً سراغ هر سوژهای بروند، میتوانند اثرشان را بسازند اما گروهی دیگر حتی توان تأییدیه گرفتن برای نام مطلوب فیلمشان را هم ندارند. این ممیزی دردسرساز و بیقاعده قطعاً یکی از دردسرهای بزرگ سینمای ایران است که باید برایش فکری کرد.
علی لاریجانی:
در آینده روسیه و چین نقش مهمتری در منطقه پیدا میکنندبشار اسد:
پاسخ ایران به اسرائیل پاسخی قدرتمند بودوزیر ارتباطات:
مطالبه جدی در بحث فیلترشکنها وجود دارد
