همه ما میدانیم، گفتهایم و شنیدهایم که از قرنها پیش تا امروز آنچه جهان را مسحور و علاقهمند به ایران کرده، فرهنگ بینظیر و درخشانش بوده است. مهربانی، مهماننوازی و زبان فرهنگمدارانه، لوازم ایران و ایرانی هستند. میزبانی و پناه دادن به خویش و قومهای گرفتارمان، وظیفه ماست. به قول نجیب بارور، شاعر معزز و نورچشم افغانستانی، «هر کجا مرز کشیدند، شما پُل بزنید.»