اعظای جایزه نوبل به این سه اقتصاددان و همچنین جایزه سال گذشته که به دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون اعطا شد نشان می‌دهد که رویکرد آکادمی به سمت تغییر فرهنگ و باورهای مردم و مطالعاتی که در این زمینه صورت می‌گیرد تغییر کرده است. باشد که این مطالعات بر فرهنگ و اندیشه کشورهای توسعه‌نیافته موثر واقع شود.
در ماه مارس سال ۲۰۰۰ وقتی که سازمان جهانی تجارت، عضویت چین را در این سازمان تصویب کرد، بیل کلینتون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا گفت: «چین با پیوستن به سازمان جهانی تجارت، فقط نمی‌پذیرد که محصولات بیشتری از ما وارد کند؛ بلکه می‌پذیرد یکی از ارزش‌های گرانبهای دموکراسی را وارد کند: آزادی اقتصادی.
جمله منسوب به لنین این است:«بهترین راه برای نابود کردن سیستم سرمایه‌داری، تضعیف پول است.» اگر دولت نتواند تورم را کنترل کند باز باید شاهد برگشت صفرها بر روی اسکناس‌ها باشیم.
افرادی که مدعی هستند میشود بدون حل و فصل کردن سیاست بین‌المللی، اقتصاد ایران را به رونق انداخت، در توهمات واهی به سر می‌برند، زیرا تجربه ۴۰ ساله گذشته و نیز توسعه چین نشان داده که بدون حل این مشکل، رونق و توسعه اقتصادی امری محال است. مسیر توسعه و رونق اقتصادی ایران از پل سیاست می‌گذرد.
وقتی صحبت از نهاد بانک مرکزی میشود، دو وظیفه خطیر بانک مرکزی در ذهن هر صاحب‌نظری متبادر میشود: حفظ ارزش پول ملی و مهار تورم. این دو وظیفه نه‌فقط در قانون بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران درج شده بلکه در واقع وظیفه تمامی بانک‌های مرکزی بر روی این دو محور می‌چرخد. اما اگر نگاهی بیاندازیم به کارکرد یا عملکرد فرزین از دی‌ماه سال ۱۴۰۱ تاکنون متوجه می‌شویم که نه‌فقط بانک مرکزی در انجام این دو اصل کوتاهی کرده بلکه به نظر می‌آید که نیتی برای اقدام در این جهت هم ندارد.
چهره‌های جنگ گوناگون است. تخریب، شکست و پیروزی، چهره‌های اصلی جنگ هستند اما در میان این چهره‌های اصلی، چهره‌هایی هم هستند که خود را زیر چهره‌های اصلی پنهان می‌کنند.
در پایان، آنچه اکنون در قالب «آتش‌بس» ثبت شده، شاید نشانه‌ای باشد از یک تغییر پارادایم در نظم اقتصادی جهان؛ جایی که چین دیگر صرفاً «کارخانه دنیا» نیست، بلکه بازیگر ارشد دیپلماسی اقتصادی جهان است. آتش‌بس ۹۰ روزه شاید راهی برای تنفس دو قدرت باشد، اما اگر آمریکا راهی برای بازتعریف جایگاه خود پیدا نکند، تله چینی ممکن است به‌مراتب خطرناک‌تر از تله توسیدید باشد.
به نظر می‌آید که این بار ترامپ برخلاف دور اول خود با دیوار سخت چین روبه‌رو شده است. اکنون برای او دو راه پیش رو نمانده است: یا به جنگ تجاری با چین ادامه دهد که در این صورت اقتصاد آمریکا را به سمت رکود می‌کشاند – برآوردی که صندوق بین‌المللی پول کرده است – یا از موضع خود عقب‌نشینی کند. اما این سوال مطرح است که با توجه به قدرت اقتصادی چین، چرا یوآن، پول رسمی چین هنوز نتوانسته است به عنوان یک ارز آلترناتیو در مقابل دلار آمریکا عمل کند؟
اردوغان ممکن است بخواهد مانند پوتین عمل کند، اما ترکیه، روسیه نیست. حتی یک دیکتاتور نیز باید نتایجی ارائه دهد تا قدرت خود را حفظ کند، و اگر اردوغان نتواند بحران‌های داخلی، خصوصاً بحران اقتصادی را مدیریت کند، ممکن است قمار سیاسی او به شکست منجر شود.
بانک مرکزی ترکیه برای جلوگیری از کاهش ارزش لیر در برابر دلار آمریکا، طی سه روز ناآرامی‌های استانبول و شهرهای بزرگ دیگر مانند آنکارا، بالغ بر ۲۳ میلیارد دلار به بازار تزریق کرد.
