ممنوعیت بهکارگیری کارگران افغانستانی در مشاغلی غیر از مشاغل سخت بههمراه وارد کردن فشار به مهاجران افغان ازطریق ندادن اجازه کار، منع دسترسی به خدمات بانکی، منع اجازه خرید و مالکیت و... اتفاق جدیدی نیست اما بهنظر میرسد که امسال جدی گرفته شده و به اعتقاد فعالان اجتماعی این حوزه باتوجه به افزایش ورود مردم افغانستان به کشور و انتقاداتی که طی ماههای اخیر دراینباره مطرح میشود، با نظارتها و محدودیتهای بیشتری هم همراه شده است. طی چندین دهه حضور مهاجران افغان در ایران، همیشه این محدودیتها وجود داشته اما حالا تغییرات دیگری هم رخ داده است، نسل دوم و سوم مهاجران افغان در ایران دیگر به این محدودیتها رضایت نمیدهند. حضور آنها دیگر نه در مناطق حاشیهای و کورهپزخانههای آجرپزی که به کوچهپسکوچههای تمام مناطق شهری رسیده است. آنها را اینروزها در صنفهای متعددی میتوان دید؛ از فروشنده و متصدی باشگاه ورزشی گرفته تا کارگر رستورانها، کافیشاپها، مراکز خدماتی، شهرداری و حتی مشاغل کاذب و... میل کارفرمایان ایرانی هم به استفاده از نیروی کار افغانستانی بیشتر شده است. حالا با اتفاقی که چند روز پیش در البرز رخ داده و ممنوعیت ورودی که چندماه پیش برای ۱۶ استان کشور در نظر گرفته شد، بهنظر میرسد که افغانها شرایط معیشتی سختی را تجربه میکنند و نگرانیشان از تسری ممنوعیتهای شغلی به دیگر شهرهای کشور ازجمله تهران بهعنوان یکی از شهرهای با بیشترین مهاجر افغان، افزایش یافته است.