یکی از موضوعاتی که طی سال‌های مختلف بارها درباره آن سخن گفته شده و وعده‌هایی درباره آن به مردم داده شده، بحث تشکیل استان جدید در تقسیمات کشوری است اما با تمام حرف‌ها و وعده‌ها نزدیک به ۱۴سال از تشکیل استان البرز به‌عنوان جدیدترین و سی‌ویکمین استان در تقسیمات کشوری ایران می‌گذرد؛ به‌عبارتی ۱۴سال است که تقسیمات کشوری کلان در ایران دست‌نخورده باقی مانده است اما حالا در نیمه اول دهه ۱۴۰۰ اظهارنظرهایی رسمی صورت می‌گیرد که ظاهراً دولت سیزدهم در مسیر تشکیل سه استان جدید قرار گرفته و تلاش‌ها برای تکه کردن استان‌های تهران و کرمان به‌صورت جدی ادامه دارد که در این میان به نظر می‌رسد ماجرای تشکیل استان‌های تهران شرقی و غربی آخرین مراحل خود را در هیئت وزیران طی می‌کند؛ چنانچه احمد وحیدی، وزیر کشور نیز این موضوع را طی روزهای اخیر دو بار مورد تایید قرار داد و درباره آن توضیحاتی داده است؛ روندی که با توجه به آن بعید نیست در صورت تصویب مجلس، تا پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۴، تعداد استان‌های ایران از عدد ۳۱ فراتر برود.
در بین بسترهای پیام‌رسان داخلی که برای رقابت با تلگرام ایجاد شدند، ایتا را می‌توان دارای جایگاهی بالاتر از سایر پیام‌رسان‌ها دانست؛ بستری که به‌ویژه پس از آغاز اعتراضات سراسری پاییز ۱۴۰۱ مورد استفاده بالایی در بین اصول‌گرایان قرار گرفت و محور بسیاری از بحث‌ها و برنامه‌های خود را که پیشتر در پیامرسانهای خارجی انجام میگرفت، به این بستر انتقال دادند و برخی دعواهای داخلی‌شان هم در این فضا ایجاد شد. البته در این میان محورهای مهمی هم بعضاً به‌وجود می‌آمد که پیرامون نقاطی مشترک در بین ایتایی‌ها بود که بعضاً برای انتقالش به آن دسته از افرادی که به این اپلیکیشن نپیوستهاند، این محورها از فضای ایتا فراتر رفته و به بسترهایی مانند ایکس (توئیتر سابق) هم کشیده شد.
اعتراض به‌ویژه اعتراض دانشگاهی و جنبش‌های فراگیر زمانی شکل می‌گیرد که به نوعی تضاد منافع میان آرمان مردم و دانشجویان و دولت‌ها شکل می‌گیرد که باید دولت‌ها از سعه صدر در برابر آن برخوردار باشند. قیاس صورت‌گرفته از نگاه بسیاری قیاس مع‌الفارق است و نه جنبش‌های دانشجویی در دو کشور قابل مقایسه هستند و نه قوانین و تصمیم‌گیری‌ها در برابر آنها، اما هر جای جهان که باشیم برخورد با اعتراض آن هم اگر مسالمت‌آمیز و بدون خشونت باشد، باید با آرامش و به دور از خشونت و برخورد سنگین اتفاق بیفتد؛ بنابراین نمیتوان هیچ‌گاه دلیلی را برای برخورد تند با جنبش‌های دانشجویی تجویز کرد.
این روزها فیلمی در سینماهای کشور با نام «آسمان غرب» در حال اکران است که مربوط به مقطعی از زندگی تا شهادت علی‌اکبر شیرودی است. یکی از نکات مهمی که در این فیلم اشاره‌ای گذرا به آن می‌شود، موضوع سرپیچی شهید شیرودی از دستور ابوالحسن بنی‌صدر برای تخلیه پادگان هویزه و انهدام انبار مهمات بوده که پس از آن با ایستادگی این شهید و دو خلبان دیگر مقابل ارتش عراق همراه می‌شود و البته پس از آن فعل و انفعالاتی از سوی شهید شیرودی و بنی‌صدر انجام می‌شود که در نهایت منجر به کینه‌توزی بنی‌صدر شده و برخورد با یکی از ستاره‌های نیروی هوایی ارتش ایران تا پیش از شهادت هم از سوی رئیس‌جمهوری وقت ادامه پیدا می‌کند.
ظهر سی‌ام فروردین، خبری روی خروجی سایت‌ها قرار گرفت مبنی بر اینکه: «پرویز داوودی، معاون اول دولت نهم و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درگذشت.» فردی که هرچند شاید نامش در اذهان به‌عنوان معاون اول محمود احمدی‌نژاد در دولت نهم و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری در دولت دهم در ذهن مانده باشد، اما چیزی که مشخص به نظر می‌رسد، او از مغزهای متفکر برنامه‌هایی بود که احمدی‌نژاد در ۸ سال ریاستش بر دولت، تئوری‌های او را پیاده کرد و البته در تمام سال‌ها، مدیری بود که سیدمحمود هاشمی‌شاهرودی به او علاقه ویژه‌ای داشت.
در تمام طول تاریخ سیاسی – اجتماعی ایران و از زمانی که دانشگاه پایه‌گذاری شد و فعالیت خود را آغاز کرد، دانشجویان تحت عنوان تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها دست به فعالیت زدند.
به مناسبت بیست‌وپنجمین سالگرد شهادت امیرسپهبد علی صیادشیرازی، گفت‌وگویی تفصیلی با امیرسرتیپ دوم غلامحسین دربندی، سخنگوی پیشین ارتش ایران و یکی از همراهان شهید صیادشیرازی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
اگر تا آخرین روزهای سال ۱۴۰۲، کاظم صدیقی را با ویژگی‌هایی مانند اظهارنظرهای عجیب می‌شناختیم، در روزهای نزدیک به سال نو انتشار گزارشی پیرامون او و پسرانش باعث شد تا طی روزهایی متوالی تبدیل به سوژه اصلی بحث‌ها در جامعه شود و حتی در کوچه و خیابان درباره او حرف بزنند. ماجرا پیرامون یک باغ در منطقه خوش آب و هوای اُزگل بود؛ روایتی که ۲۳ اسفند اولین سند درباره آن توسط یاشار سلطانی افشا شد و حالا با گذشت بیش از ۲۰ روز، همچنان حواشی آن ادامه دارد و جامعه در انتظار است که بالاخره مسئولی خود را موظف به پاسخگویی درباره ابهامات پرونده امام جمعه موقت شهر تهران بداند و تلاشی برای رفع دغدغه مردم و اجرای عدالت؛ آن‌طور که انتظار آن میرود، انجام شود.
