سیاستمداران

جریان هزینه‌زا در کشور

سیدهادی خامنه‌ای، دبیرکل مجمع نیروهای خط امام در جلسه مشترک اعضای شورای مرکزی و دبیران استانی این تشکل اصلاح‌طلب در تحلیل وضعیت این روزهای کشور گفت: «واقعیت این است که حوادث تأسف‌بار و دردآور زاهدان و دیگر شهرها نباید رخ می‌داد و اگر مدیریت درستی می‌بود، باید از بروز این وقایع پیشگیری می‌کرد. عده‌ای دائماً از دخالت دشمنان و ایجاد آشوب از سوی آنان سخن می‌گویند. البته آنها که با خطاهایشان موجبات اعتراض جوانان و به‌قول شما اغتشاشات را فراهم کرده‌اند، چه‌بسا نفوذی دشمن باشند، آیا شما این را قبول می‌کنید؟ ما و دوستان‌مان از سر دلسوزی و نگرانی برای کشور و مردم، بارها مطالبی را مطرح کردیم و هشدار دادیم که یا شنیده نشد، یا از آن‌ها سوءتعبیر شد. بارها درباره گشت ارشاد و تبعات ناصواب این روش گفتیم، اما کسی توجه نکرد. روشی که نه شرعی است، نه اخلاقی و نه ثمربخش و انسان تعجب می‌کند که چه جریانی در کار است که چنین هزینه‌هایی را برای کشور و نظام ایجاد می‌کند؟»

از غار تحلیل خود خارج شوید

محمدرضا تاجیک، استاد دانشگاه با انتشار یادداشتی درباره وضعیت این روزهای کشور نوشت: «افلاطون می‌گوید، «تراژدی واقعی زندگی جایی اتفاق می‌افتد که آدمی از نور بهراسد»، هراس از روشنایی روز همان از دست دادنِ حقیقت است. برای فهم واقعیت، باید از غار تحلیلی خود خارج شد و سایه‌ها و نقش‌های منعکس‌‌‌شده بر دیوار غار را واقعی و حقیقی نپنداشت. اما افزون بر این، درک ماهیت مکتوم رفتارها و رویدادها، به تصریح فروید، نیازمند ورود به غار ذهنی، احساسی، روحی، روانی و نیز، ورود به قلمرو نیمه‌تاریک رویاهای دیگران است. به باور افلاطون، اگر آدمی شهامت خروج از تاریکی غار، از نظم متعارف را داشته باشد، می‌تواند زیر روشنایی خورشید به واقعیت یقینی‌تری دست یابد. به باور فروید نیز، اگر فرد شهامت بازگشتن به تاریکی درون را (به مددِ روان‌کاو) داشته باشد، می‌تواند حقیقتِ امیال خود را دریابد و به فهم مضاعفی دست یابد. شاید ایستادن در میانه‌ افلاطون و فروید و دیدن چهره‌ دوم انقلاب، همان ضرورت تاریخی باشد که اصحاب قدرت با آن مواجه هستند.»

مخالفان یک‌صدم درصدی

حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان با انتشار یادداشتی در خبرگزاری فارس در جمع‌بندی وضعیت روزهای اخیر کشور نوشت: «آشوب‌های اخیر اگرچه رخداد تلخی بود و با خسارت‌های جانی و مالی همراه بود، ولی امتیازات بزرگی نیز به نفع اسلام و انقلاب درپی داشت. از جمله آنکه، اولاً؛ به وضوح نشان داد دشمنان داخلی تا چه‌اندازه وحشی، بی‌شخصیت و به دور از همه اصول و مبانی اخلاقی هستند. ثانیاً؛ تا چه‌اندازه کم‌شمارند، به‌گونه‌ای که به سختی می‌توان آن‌ها را یک‌صدم‌در‌صد از جمعیت ۸۵ میلیونی مردم ایران تلقی کرد. ثالثاً؛ بار دیگر وفاداری توده‌های مردم به اسلام و انقلاب را در سطحی گسترده به نمایش گذاشت و رابعاً؛ که از بقیه موارد اهمیت بیشتری دارد، افشای دست خالی دشمنان تابلودار بیرونی در آوردگاه مقابله با نظام اسلامی است.»